ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း

753 64 0
                                    

Chapter 93

ဆန်ကော်ပြန့်လိပ်

ကျန်းရှုယောင်လည်း ဤအမှန်တရားကို နားလည်၏။

"ကျွန်မနားလည်ပါတယ်...ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် စားသောက်ကုန်လုပ်ငန်းမှာ ရှိတဲ့ တခြားသူတွေဆီက စီးပွားရေးကို လုနေတာပဲလေ"

သူမလေသံအားလျော့သွားသည်ကိုကြားသောအခါ ရှဲ့ရွင်းက အမြန်သူ့စကားများကိုပြောင်းကာ သူမကိုနှစ်သိမ့်လိာက်သည်။

"ငါက အရင်ကြိုတင်စီစဉ်ထားချင်ရုံပါ...ငါ့ရဲ့ ယုတ္တိမဲ့တဲ့စိုးရိမ်မှုလည်းဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့... သိပ်စိတ်မပူနဲ့ အိပ်တော့"

ကျန်းရှုယောင်က ရှဲ့ရွှင်းကို အတော်လေး ယုံကြည်သည်။ ရှဲ့ရွင်းက  ယခုလိုပြောပြီးနောက် သူမ ပိုသက်တောင့်သက်သာရှိလာသည်။

သူမ ကုတင်၏မျက်နှာကျက်ကို ခဏကြည့်ပြီးနောက် ရှဲ့ရွှင်း ဘက်လှည့်ကာပြောလိုက်၏။ "ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

"ကျေးဇူးတင်စကား ပြောနေစရာ မလိုပါဘူး... လင်နဲ့ မယားက တစ်သားတည်းပဲလေ... ငါမင်းကိုကတိပေးခဲ့တာကိုမပြောနဲ့ဦး"(အဲဒါအပြင် ငါမင်းကို ကတိပေးခဲ့သေးတယ်လေ)

သူက ဝန်ခံစဉ်မှာ သူပြောခဲ့သည်များကို ရည်ညွှန်းနေခြင်းဖြစ်သည်။

ကျန်းရှုယောင်၏ ရှုပ်ထွေးမှုများသည် ပျောက်ကွယ်သွားပြီး ပျားရည်နှင့် နွေးထွေးမှုအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသည်။

သူမလက်ကိုဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး ရှဲ့ရွှင်း၏လက်ကိုရှာကာ သူ့လက်ချောင်းကို ညင်သာစွာချိတ်လိုက်သည်။

ရှဲ့ရှန့်မှာ တောင့်တင်းသွားပြီး မလှုပ်ရဲ။

ကျန်းရှုယောင် သူ့စိတ်ထဲရှိ ပြင်းထန်သော အပြောင်းအလဲများကို မသိလိုက်ပေ။ သူ သူ့လက်ကိုမရွေ့သည်အား ခံစားရသည့်အတွက် မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အိပ်ပျော်သွားသည်။

သူမ၏လက်ချောင်းများက သေးသွယ်ပျော့ပျောင်းပြီး လက်ချောင်းထိပ်များသည် အနွေးကျောက်စိမ်းကဲ့သို့ နွေးထွေးချောမွေ့နေသည်။ ရှဲ့ရွှင်း၏နှလုံးသားက ပြင်းထန်စွာခုန်နေသည်။ သူမ၏သက်တောင့်သက်သာအသက်ရှူသံကို ကြားလိုက်ရသောအခါ သူ့စိတ်တွေ ပြေလျော့လာသည်။

ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်းWhere stories live. Discover now