chapter 133

665 70 2
                                    

Chapter 133
ပေကျင်းမှထွက်ခွာ

လမုန့်များသည် ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် ပန်းကန်ပြားပေါ်တွင် သေသေသပ်သပ်စီထားသည်။ အချို့မှာ ရွှေအိုရောင်၊ အချို့မှာ နီညိုရောင်ရှိပြီး လှပသောပုံစံများဖြင့် မီးဖိုမှထွက်လာခါစ နွေးထွေးမှုနှင့်အတူ မွှေးရနံ့များ ထွက်နေသည်။ အနံ့က ကြာရှည်ပြီး သင်း၏။

လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ဖုတ်ထားသော အချိုပွဲများသည် အရသာအရှိဆုံးဖြစ်သည်။ကျန်းရှုယောင် အားလုံးကို မြည်းစမ်းကြည့်ရန် တိုက်တွန်းပြီး ပြောလိုက်သည်။

"သတိထားပါ"

ထို့ကြောင့် လူတိုင်းက ဗန်းကို ဝိုင်းပြီး ပုံစံဖော်ထားသည့် လမုန့်တွေကို ကောက်ယူကြသည်။

ရှဲ့ရွှင်း၏လမုန့်က သဘာဝအတိုင်းသူ၏လက်ရေးဖြင့် ရိုက်နှိပ်ထားသော အစေ့အဆန်ငါးမျိုးလမုန့်ဖြစ်သည်။

ကျန်းရှုယောင်က သူမခေါင်းကို မော့လိုက်ပြီး သူ့ကိုမျှော်လင့်တကြီးကြည့်သည်။
"စားကြည့်"

လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ဖုတ်ထားသော လမုန့်ကို သူ့လက်ထဲတွင် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ကျန်အနွေးဓာတ်က သူ့ထဲတွင် ရှိနေသေးသည်။ ကိုက်လိုက်သည်နှင့် ထူထဲသည့် မွှေးရနံ့တွေက သူ့ပါးစပ်ထဲကို ချက်ချင်း ပျံ့နှံ့သွား၏။ သူ့နှုတ်ခမ်းများနှင့် ပါးများကို စိမ့်ဝင်သည်အထိ ထူထပ်နေသည်။ နွေးသည်၊ ပူသည် မခွဲခြားနိုင်သော်လည်း ၎င်းသည် သူ့အား ပျော်ရွှင်မှုနှင့် ကျေနပ်မှုကို ဖြစ်စေသည်။

လမုန့်များသည် အပြင်ဘက်တွင် အနည်းငယ် ကြွပ်ရွသော အရေ ရှိသော်လည်း အတွင်းပိုင်းတွင် နူးညံ့ပြီး မွှေးကြိုင်သည်။ ဌာပနာများက ခိုင်မာသည်။ သစ်ကြားစေ့များနှင့် ဖရဲစေ့များကို လှီးဖြတ်ပြီး ဌာပနာအတွက် ကျောက်သကြားနှင့် ရောမွှေထားသည်။ အချိုက လုံလောက်ပြီး အခွံမာသီး အနံ့ရှိသည်။ယင်းကတကယ် အံဩဖွယ်ကောင်း၏။

ရှဲ့ရွှင်းက  ခေါင်းညိတ်ပြီး ဆိုလိုက်သည်။
"အရသာရှိတယ် "

ကျန်းရှုယောင်  သူ့ကို ကျင့်သားရနေပြီဖြစ်သည်။သူ့အတွက် အရာအားလုံးက အရသာရှိ၏။

ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်းWhere stories live. Discover now