ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း

957 73 1
                                    

Chapter 68

လျန့်ဖိနှင့် သကြားရေခဲဂျယ်လီ

နွေရာသီတွင် ကျန်းရှုယောင် ညစာကို သိပ်ဂရုမစိုက်ဘဲ ၎င်းကိုညလည်စာနှင့် သရေစာမျိုးစုံဖြင့် အစားထိုးခဲ့သည်။

ညနေခင်းတွင် ရေချိုးပြီးနောက် ကျန်းရှုယောင် ခြံဝင်းသစ်ပင်အောက်ရှိညောင်စောင်းပေါ်တွင် အိပ်နေသည်။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ရှိ အစိုဓာတ်က ပပျောက်မသွားဘဲ ဆံပင်များက ပြန့်ကျဲနေသည်။ သူမ ကြယ်ရောင်စုံကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်ပြီး ဘဝက အံ့သြဖွယ်ကောင်းသည်ဟု သက်ပြင်းချမိသည်။

အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးနောက် ရှဲ့ရွှင်း ရေချိုးပြီး အဝတ်အစားများလဲခဲ့သော်လည်း ညနေစာဖတ်ရန် စာကြည့်ခန်းသို့သွားပြီးနောက် ချွေးများထွက်လာပြန်သဖြင့် ချိုးရေထပ်ပြင်ခိုင်းရတော့၏။

စာကြည့်ခန်းက အပြင်မှာထက် ပိုပူသည့်အတွက် စာအုပ်ကို ချလိုက်ပြီး အေးမြသည့်လေကို ခံစားရန် အပြင်ထွက်ခဲ့သည်။

ကျန်းရှုယောင် သူမ၏ လျောင်းစက်ရာဘေးတွင် စားပွဲများနှင့် ကုလားထိုင်များကို ချထားသည်။ ရှဲ့ရွှင်း လတံခါးကို ဖြတ်လျှောက်လာသောအခါတွင် သူမက အရိပ်အောက်တွင် လှဲလျောင်းနေသည်ကိုတွေ့ရသဖြင့် သူမထံသို့ သဘာဝအတိုင်း လျှောက်သွားကာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

စားပွဲပေါ်တွင် ပန်းကန်များစွာရှိပြီး အကုန်လုံးက ကျန်းရှုယောင်၏ညလယ်စာများသာဖြစ်၏။ ရှဲ့ရွှင်းက ၎င်းကို မြင်ပြီးပြောလိုက်သည်။

"မင်း ညစာအတွက် အလုတ်နည်းနည်းပဲစားတာကိုတွေ့တော့ စားချင်စိတ်မရှိဘူးလို့ ငါထင်ခဲ့တာ...လက်စသတ်တော့ ဗိုက်ပြည့်ဖို့ ညလယ်စာကိုစောင့်နေတာကိုး ...အဲဒါမကောင်းဘူး...မင်းအချိန်မှန် တစ်နေ့ ထမင်းသုံးနပ်စားရမယ်.

သူက သားသမီးတွေကို ကောင်းကောင်းစားရန်ညွှန်ကြားနေသော မိဘတစ်ယောက်လိုမျိုး ပြင်းပြင်းထန်ထန် သတိပေးလေသည်။ ကျန်းရှုယောင် သူကဤအရွယ်လေးနှင့် ဤမျှ ရှေးရိုးဆန်လိမ့်မည်ဟု မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။ သူမထထိုင်ပြီး သူ့ရှေ့ကို ပန်းကန်တစ်ချပ်ကို တွန်းပို့ကာပြောလိုက်သည်။

ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်းWhere stories live. Discover now