ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း

978 87 0
                                    

Chapter 32

လို့မေ

ရှဲ့ရွှင်း အိမ်မှထွက်လာခါစရှိသေး ကျန်းရှုယောင် ပို့ပေးသော လို့မေက ချွီရွှေမဏ္ဍပ်၏ ကျောက်စားပွဲပေါ်တွင် တင်ထားပြီးနေပြီဖြစ်သည်။

ရှဲ့လန် သူ့ဝတ်ရုံလက်စွပ်ကျယ်ကျယ်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး နဂါးသွဲ့စစ်တုရင်ဓားစာခံကို ချလိုက်ကာ တုံ့ဆိုင်းလျက်ဆို၏။

"ဒါ...ကြည့်ကောင်းတယ်"

ရှဲ့လီက သဘောတူခဲ့ပြီး သူပြောသောစကားက သူ၏ရိုးဖြောင့်သောလေသံနှင့် လုံးဝကွဲလွဲနေသည်။

“အနံ့က ကောင်းတယ်...တတိယခယ်မက အစားအသောက်ကြိုက်တယ်လို့ ကြားတယ်... ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်ခေါက်က ငါ့အိမ်သူဆီ ပို့လိုက်တဲ့ ကိတ်မုန့်ကို မြည်းစမ်းရတာ ကံကောင်းတယ် ...အာ နူးညံ့ပြီးချိုတဲ့အရသာလေးကိုမှတ်မိနေတုန်းပဲ"

နှစ်ယောက်လုံး နှုတ်ဆိတ်သွားသည်။

ရှဲ့လန် ဝိုင်သောက်လိုက်ပြီး ရုတ်တရက် လက်ဆန့်ကာ တူများကိုကောက်ယူ၍ဆို၏။

“ဒါဆို ငါစားကြည့်မယ်”

သူ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလူတစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း ပန်းကန်ပြားပေါ်ရှိ ဘဲအတောင်များနှင့် လည်ပင်းများကို ဂရုမစိုက်ပါချေ။

သူ ကြာဆွယ်တစ်ပိုင်းကို အမှတ်တမဲ့ ကောက်ယူလိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲမထည့်ခင်မှာ စတူး၏မွှေးရနံ့၊ အရသာရှိပြီး စပ်စပ်နှင့်သင်းပျံ့ပေမဲ့ ကြွယ်ဝသည့် ဆေးဖက်ဝင်အပင်ရနံ့ကို အနံ့ခံနိုင်လေသည်။ အနံ့က မယုံနိုင်လောက်အောင် အရသာရှိ၏။

ကြာဆွယ်အချပ်လေးတွေက နွေးနေတုန်းပင်၊ သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်သည့်အခါ ရနံ့က သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် ပါးတွေကို ချက်ချင်း လွှမ်းသွားသည်။ ဤကဲ့သို့ ကြွယ်ဝပြီး ရဲရင့်သော အရသာရှိသည့် အစားအစာကို သူ ပထမဆုံးအကြိမ် စားဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ နှပ်ထားသော ကြာဆွယ်၏ အစပ်အရသာက သူ့အရသာခံအာရုံကို နှိုးဆွပေးကာ တစိမ့်စိမ့်အရသာနှင့် ထုံသောအရသာကို ပို၍ အရသာခံမိစေသည်။ ၎င်းသည် ဟင်းသီးဟင်းရွက်တစ်မျိုးဖြစ်ကြောင်း သိသာထင်ရှားသော်လည်း ၎င်းတွင် အသားရနံ့နှင့် ရှုပ်ထွေးသောအရသာရှိသည်။ မည်သည့်အသားရနံ့မျိုးကိုကို စုပ်ယူထားသည်ဆိုခြင်းကို ပြောရန်ခက်လေသည်။

ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်းWhere stories live. Discover now