ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း

778 73 0
                                    

Chapter 114
ရှဲ့လန်

"ဒုတိယယောက်မ"

သူမ၏ အမူအရာ မူမမှန်သည်ကို သတိပြုမိပြီး ကျန်းရှုယောင် သူမကို ခေါ်လိုက်သည်။

ကျိုးရှီက  ရှုပ်ထွေးနေသည့် ခံစားချက်တွေကို စိတ်ထဲမှာ ဖယ်ထားလိုက်ပြီးပြောလိုက်သည်။

"နင်နဲ့ ငါပဲ ဒီလောက်အရသာရှိတဲ့ အစားအစာတွေကို စားရတာ စိတ်မကောင်းစရာပဲ...အားရှန့်က ငယ်သေးတော့ စပ်တဲ့အစားအစာတွေကို မစားနိုင်ဘူး... စကားမစပ် အိမ်တော်ခွဲကိုလည်း ငါပေးလိုက်မယ်"

ကျန်းရှုယောင် ပဟေဠိဖြစ်သွားပြီး
"အကြီးဆုံးယောက်မက အစပ်မစားနိုင်ဘူးလေ"

ကျိုးရှီက မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး အလျင်အမြန်ထွက်သွားသည်။

"သူ မစားနိုင်ဘူးဆိုတာ ငါသိလို့ ပို့ပေးလိုက်တာလေ...စပ်လိုသေသေ ၊စားချင်လို့သေသေ ဟားဟားဟား"

ကျိုးရှီနှင့် ရှုရှီတို့က တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နှစ်ပေါင်းများစွာ ဆက်ဆံလာခဲ့ကြပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကောင်းကောင်းသိကြသည်။ရှုရှီ ရှေ့တွင် အစပ်ချောင်း ချလာသောအခါ သူမ ကျိုးရှီ၏ အတွေးများကို ချက်ချင်း မှန်းဆမိလိုက်သည်။

ပုံစံက အလွန်စားချင်စရာကောင်းသည်။ မကြိုက်သော်လည်း သူမတစ်ကိုက်စားလိုက်သေးသည်။ ပြင်းထန်သော အစပ်အရသာက ချက်ချင်းပင် သူမကို ဖမ်းစားသွားသည်။အစပ်ထဲတွင် ချိုမြိန်မှုအရိပ်အမြွက် ပါရှိပြီး ၎င်းသည် အူမာမီ အရသာရှိသည်။ သူမ ပဲပိစပ်လိပ်များကို ကြီးစွာသောခွန်အားဖြင့် ဝါးလိုက်သည်။ ဝါးလေလေ မွှေးလေလေပါပင်။ ပဲပိစပ်အနံ့နှင့် စပ်သောအရသာတို့ကို ပေါင်းစပ်ထားသည်။ အများအပြားဝါးရပြီးနောက် ၎င်းသည် အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင် အရသာရှိနေဆဲဖြစ်သည်။

အစပ်တွေ အများကြီးမစားနိုင်သည်က သနားစရာပါပင်။ တစ်ချောင်း စားပြီးသောအခါ အရသာကို ဖိနှိပ်ရန် မတ်ပဲကိတ်တစ်ကိုက် ကိုက်ထည့်လိုက်ရသည်။

မတ်ပဲကိတ်ကို လက်ဖက်ရည်နှင့်မျောချနေစဥ်တွင် ရှဲ့လီက အပြင်ကနေ ရောက်လာသည်။

ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်းWo Geschichten leben. Entdecke jetzt