ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း

837 71 0
                                    

Chapter 67

ခေါက်ဆွဲအေး

ရွှေဆံထိုးကို ဆွဲထုတ်ပြီးနောက် သူမ၏ မှင်ရောင်ဆံပင်က ရေကဲ့သို့ ပြန့်ကျဲသွားပြီး ပိုးသားနှယ် သူ့လက်ဖမိုးပေါ်သို့ လျှောကျသွားသည်။ ယင်းကအေးစက်ပြီး အိစက်ကာ ထိတွေ့မှုက သူ့လက်မှ သူ့နှလုံးသားဆီသို့ ရွေ့လျားသွားပြီး သူ့အားအသက်အောင့်ထားမိစေ၏။

ကျန်းရှုယောင်က ကြေးမှန်ထဲမှ သူ့ကိုကြည့်လိုက်ကာ သူ ကြေးမှန်ဆီသို့ အကြည့်ရွှေ့လိုက်သောအခါတွင် အလျင်အမြန် မျက်လွှာချလိုက်သည်။

သူမ တည်ငြိမ်ဟန်ဆောင်ကာ မတ်တတ်ထရပ်ပြီး "အနားယူရအောင်" ဟုပြောလိုက်သည်။

ရှဲ့ရွှင်းက ခေါင်းညိတ်ပြပြီး အတွင်းခန်းထဲသို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။ အတွင်းခန်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ စောင်မရှိရုံမက ကူရှင်လည်း မရှိတော့သည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

သူ ကျန်းရှုယောင်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး အတော်လေး ပဟေဠိဖြစ်သွားသည်။

"ဒါက..."

ကျန်းရှုယောင် စက္ကန့်အနည်းငယ်မျှ တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ သူမ ထိုကောက်ကွေ့သော အတွေးများကို တွေးနေခြင်းအားရပ်လိုက်ပြီး ရှုပ်ထွေးမနေတော့ဘဲ တိုက်ရိုက်ပြောလိုက်၏။

"ဒီနေ့ ရှင်အိပ်ရာပေါ်အိပ်လိုက်ပါ"

ရှဲ့ရွှင်း ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေသည်။

"မင်းကရော"

ကျန်းရှုယောင် သူ့လေသံကိုကြားသောအခါတွင် သူက ဆန့်ကျင်ဘက်ဘက်သို့ မသွားချင်ကြောင်း သူမသိခဲ့ရပြီး  ပို၍ပင် ရှက်သွား၏။

"ကျွန်မလည်း အိပ်ရာထဲမှာ အိပ်မှာ"

လေထုသည် စက္ကန့်အနည်းငယ်မျှ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး ရှဲ့ရွှင်းက တွန့်ဆုတ်စွာ ထအော်သည်။

"ဟမ်"

ကျန်းရှုယောင် သူမဘာသာသူမ ကုတင်ပေါ်သို့တက်ကာ စောင်နှစ်ထည်ကို ခွဲထုတ်ကာ မျဥ်းကျယ်ကြီး ခွဲလိုက်သည်။

"ခုံပေါ်မှာအိပ်ရင် ရှင်ကောင်းကောင်းမအိပ်နိုင်ဘူး” ဟု သူမက ပြောလိုက်သည်။ယင်းက သူ့အတွက် ရှင်းပြချက်တစ်ခု ဖြစ်ခဲ့သည်။

ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်းWhere stories live. Discover now