ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း

714 68 2
                                    

Chapter 115
အသင့်စားခေါက်ဆွဲခြောက်များ

တစ်ချို့အရာတွေက အစဝါကျပြီးလျှင် ဆက်ပြောရန် သိပ်မခက်ပါချေ။ရှဲ့လန်က ဆို၏။

"ကိုယ်တို့ ဒီအ​ခြေအနေကို ဘယ်လိုလုပ် ရောက်သွားတာလဲ...ကမ္ဘာပေါ်က ချစ်သူတွေအတွက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ချစ်တာနဲ့ မလုံလောက်ဘူးလား"

"ချစ်တာလား"

ကျိုးရှီက နှာခေါင်းရှုံ့သည်။

"ရှင်ကအကုန် အပြောချည်းပါပဲ"

ရှဲ့လန် သူမစကားများကြောင့် အနာပေါ်တုတ်ကျဖြစ်သွားရသည်။

"လောရင်... ကိုယ်တို့ အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောလို့မရဘူးလား"

ကျိုးရှီ လှည့်ကြည့်လိုက်ကာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီးပြောလိုက်သည်။

"ကောင်းပြီ.. . စကားပြောကြရအောင်...ရှင် ကျွန်မကိုချစ်တယ်လို့ပြောတယ်...ဒါပေမဲ့ ရှင်ကျွန်မကိုတကယ်ချစ်ရင် ရှင်ဘာလို့ကိုယ်လုပ်တော်ယူသေးတာလဲ... ဘာဖြစ်လို့ တခြားမိန်းမတွေနဲ့ ကလေးယူရမှာလဲ"

သူမ၏ ရွဲ့စောင်းခြင်းနှင့် မေးခွန်းထုတ်မှုကြောင့် ရှဲ့လန် အနည်းငယ်ကြောင်အသွားခဲ့သည်။ သူက အမြဲတမ်း နူးညံ့သိမ်မွေ့ပြီး စိတ်တိုဒေါသထွက်ခြင်းမရှိပေ။ သူမစကားကို နားထောင်ပြီးနောက် သူ့အကြည့်များက လုံးလုံးလျားလျား ဗလာဖြစ်သွား၏။

“မင်း…စိတ်ထဲရှိလား”

သူက လွန်ခဲ့သည့် ခုနှစ်နှစ်တာကာလကို ပြန်ပြောင်းပြောပြသည်။

"မင်းကစိတ်ထဲရှိရင်လည်း ဘာလို့ ပြတ်ပြတ်သားသား မပြောတာလဲ...နှစ်ပေါင်းများစွာ ပြဿနာသေးသေးလေးပဲတွေရှာပြီး နောက်ရက်မှာ မင်းက ဒေါသတွေ ပြေသွားတယ်...မင်းက ကလေးဆန်ပြီး တခြားသူတွေနဲ့ မျှဝေရတာ မကြိုက်ဘူးလို့ပဲကိုယ်ကထင်ခဲ့တာ... နောက်ကျ ပြဿနာရှာပြီးရင် မင်းကနားလည်ပေးပြန်ရော"

ကျိုးရှီက သူ့ကို အံ့အားသင့်စွာ ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်၏။

"ကျွန်မဓားကို တခြားလူက မထိရဘူး... တခြားသူတွေ ကျွန်မမြင်းကိုမစီးရဘူး...ကျွန်မက အဲဒါကို မြတ်နိုးတယ်ဆိုရင် ဘာလို့ မျှဝေရမှာလဲ...ရှဲ့ရှုယွင် ကျွန်မက ကလေးမဟုတ်ဘူး...ကျွန်မနှလုံးသားထဲမှာ ရှင်ရှိနေလို့"

ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်းWhere stories live. Discover now