ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း

Chapter 54

နှမ်းအနှစ်နှင့် ပူစပ်ခေါက်ဆွဲ

အရှေ့နန်းဆောင်မှ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်အနည်းငယ်အပြင် မိမိတို့ကိုယ်ကို ဖုံးကွယ်ရန် တမင်တကာ ၀တ်ဆင်ခဲ့ကြသော ရှဲ့ရွှင်း နှင့် ကျန်းရှုယောင် လည်း ၀တ်ဆင်ထားသည်။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ဆိပ်ကမ်းတွင် ပိုးဖဲဝတ်ရန် မသင့်တော်ပါချေ။

ကျန်းရှုယောင် ပိုင်ကျီကို ပိတ်ချောရှာရန် အထူးတလည်ပြောခဲ့ပြီး အရောင်ဖျော့သော ၀တ်စုံကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ သူမ၏ဆံပင်ကို အဝတ်ဖြင့်ပတ်ထားပြီး၊ သူမ၏မျက်နှာက မည်သည့်မိတ်ကပ်မှမပါဘဲ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းဖြစ်နေသည်။ သူမက လယ်သူမသတို့သမီးကဲ့သို့ဖြစ်နေသည်။

ရှဲ့ရွှင်း၏အဝတ်အစားများမှာ ရိုးရှင်းသည်။ နှစ်ယောက်သား ဘေးချင်းကပ် လျှောက်လာနေကြပြီး တစ်ချက်ကြည့်လိုက်လျှင် ရွာမှာ အချောဆုံးစာပေပညာရှင်က ရွာသူကြီး၏အလိုလိုခံရသော သမီးနှင့်လက်ထပ်ထားသလိုပါပင်။

ရာသီဥတုက အလွန်ပူပြီး နေရောင်ခြည်က ခန္ဓာကိုယ်ကို ပူလောင်စေသည်။ ဆိပ်ကမ်းရှိ လူကြမ်းများသည် သိက္ခာကို ဂရုမစိုက်ပေ။ အင်္ကျီတွေ ချွတ်ပြီး ကိုယ်တစ်ပိုင်းဗလာဖြင့် လမ်းမပေါ် လျှောက်သွားကြ၏။

သူတို့ဤသို့မရောက်ခင် ရှဲ့ရွှင်း ၎င်းကိုမမျှော်လင့်ထားခဲ့ပေ။ ချွေးများစိုရွှဲနေသည့် အင်္ကျီချွတ်အမျိုးသားတစ်စု သူ့ရှေ့မှာ ဖြတ်သွားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ ရုတ်တရက် သတိများနိုးကြားလာသည်။

သူ့ဇနီးကို မယုံခြင်းမဟုတ်ပေမဲ့ ကျန်းရှုယောင်၏ အရင်ကောလဟာလတွေက အတုအယောင်တွေ မဟုတ်ပါချေ။သူမက ယောက်ျားတွေရှေ့မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သိပ်ပြီးမထိန်းချုပ်နိုင်ပေ။

သံသယဖြစ်ပုံမပေါ်စေရန်အတွက် ရှဲ့ရွှင်း  တိတ်တဆိတ် မျက်လုံးစောင်းပြီး ကျန်းရှုယောင် ကို မျက်လုံးထောင့်မှ ခိုးကြည့်ခဲ့သည်။

သူမ ယောက်ျားတွေကို မကြည့်လျှင် အဆင်ပြေပါသည်။သို့ရာတွင် သူ မြင်မြင်ချင်း မကျေမနပ်ဖြစ်သွားရ၏။ ကျန်းရှုယောင်၏ မျက်လုံးတွေက ထိုလူတွေအပေါ်ပဲ ကျရောက်နေသည်။