chapter 140

713 66 0
                                    

Chapter 140.1 [FINAL-1]
ကလေးမွေးခြင်း

နွေရာသီ၏အဆုံးဖြစ်သည်။

အပူရှိန်သည် လုံးဝမပျောက်သေးဘဲ သစ်ပင်ထိပ်များတွင် ပုစဉ်းရင်ကွဲများ ရှိနေသေးသည်။ပျင်းရိဖွယ်အချိန်ဖြစ်မည်ဟု ထင်ရသော်လည်း မြို့စားရှဲ့အိမ်တော်သည့် စိတ်လှုပ်ရှားမှုအပြည့်ရှိသည်။

ကျန်းရှုယောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်က ပိုပို၍ လေးလာကာ ၎င်းသည် သူမ၏ ပထမဆုံး ကလေးဖြစ်သည်။ တစ်ခုခုမှားမှာစိုးသဖြင့် အစေခံများက သူမကို နေ့တိုင်း အနီးကပ် စောင့်ကြည့်နေရသည်။

သူမ ကလေးမွေးဖွားပြီးနောက် သက်တောင့်သက်သာရှိနိုင်မည်ဟုသာ မျှော်လင့်ထားပြီး နွေရာသီမကုန်ဆုံးမီ အအေးအနည်းငယ်သောက်နိုင်ခဲ့သည်။

ယခုလအတွင်း ရှဲ့ရွှင်း ညဘက်တွင် အိပ်မပျော်ခဲ့ပေ။ နောက်ဆုံး အိပ်ပျော်သွားသည့်အခါတွင်လည်း သူက ညသန်းခေါင်တွင် နိုးလာကာ အိပ်မောကျပြီး တစ်စုံတစ်ရာကို လွဲချော်မည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် သူမ၏ အခြေအနေကို ကြည့်နေလိမ်မည်ဖြစ်သည်။သူက ငယ်ရွယ်ပြီး ကြံ့ခိုင်သည်ဆိုသော်ငြား အနည်းငယ် မျက်တွင်းကျလာလေသည်။

ထိုနေ့တွင် သူတာဝန်ချိန်၌ရှိနေစဥ် မိန်းမစိုးက မြို့စားရှဲ့အိမ်တော်မှ အကြောင်းကြားစာတစ်ခုနှင့်အတူ အခန်းထဲသို့ဝင်လာသည်။

ရှဲ့ရွှင်းက ကျန်းရှုယောင်၏ မွေးဖွားခြင်းအတွက် မူလကတည်းက စိုးရိမ်နေသည်ဖြစ်ရာ "စပြီ" ဟူသော စကားကိုကြားသောအခါ အိမ်တော်သို့ အမြန်ပြန်သွားခဲ့သည်။

မြင်းစီးရင်း လမ်းတလျှောက်မှာ မရေမတွက်နိုင်သော ကြောက်စရာကောင်းသည့် အတွေးတွေ သူ့စိတ်ထဲမှာ ပေါ်လာသည်။ သူ့နှလုံးသားက ရုတ်ချည်းတင်းကြပ်လာခဲ့ပြီး၊ သူ့စိတ်က အဆင်သင့်မဖြစ်သေးပါချေ။

မြင်းပေါ်မှ ဆင်းပြီးနောက် အသက်အောင်ပင်မရှူဘဲ တတိယအိမ်တော်ခွဲ၏ ခြံဝင်းဆီသို့ တစ်ချိုးတည်းပြေးခဲ့ကာ အလွန်အမင်းပျာယာခတ်နေခဲ့သည်။

သို့သော် ထိတ်လန့်ဖွယ်မြင်ကွင်း ပေါ်မလာခဲ့ပါချေ။ အစေခံများက ခြံဝင်းအတွင်းရှိ ပစ္စည်းများနှင့် စနစ်တကျ အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။ လူတချို့က ဘာမှမဖြစ်ထားသလို လက်ဗလာနှင့် ဖြတ်သွားကြ၏။

ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်းWhere stories live. Discover now