Governor's Illness ( BL ) Novel

Bölüm 116

 Bahar Ayını Kilitleyen Sis

......

Son birkaç gündür başkentte suikastçılar vardı, bu yüzden tüm evler kapılarını erkenden kapattı. Ay çıktığında sokaklarda zaten kimse yoktu ve kapı tahtaları çatı kiremitlerinin altındaki fısıltıları gizliyordu. Ara sokaklarda hareket eden tek şey gece nöbetçileri ve köpek havlamalarıydı. Yanzhi Sokağı da ıssızdı ve son birkaç seyyar satıcı çaresizce tezgâhlarını toplamıştı. Ayna satanlardan biri dikkat etmediği için elindeki aynayı kırdı ve ayna şangırdayarak sokağın sonuna kadar yankılandı.

A-Chu bir köpek deliğinden sürünerek çıkarken sırtında bir bez bohça taşıyordu. Komşu sokaktan gelen sesi duyduğunda büyük bir şaşkınlık yaşadı ve kazara başını duvara çarptı, acıdan gözleri yaşardı.

Aslında Yunxian Binası çoktan mühürlenmişti, bu nedenle astlar uzun zaman önce dağılmıştı. Ancak, yine de ön kapıdan geçmeye cesaret edememişti, çünkü astlarının onu durduracağından ve Baili Yuan ile ayrılmasına izin vermeyeceğinden korkuyordu. Ne de olsa resmi bir fahişeydi, bu yüzden normalde ayrılamazdı. Geçen sefer Doğu Bürosu tarafından tutuklanan kız kardeşleri çoktan geri dönmüştü. Ne kollarını kaybetmiş ya da bacaklarını kırmışlardı ne de kimse erkekler tarafından zorbalığa uğramıştı. Ancak bazılarının vücutları zayıftı, çünkü hapishanede yaralar kapmışlardı. Geri döndükten ve birkaç gün yataklarında inleyerek yattıktan sonra vefat ettiler.

Bu dünyada daha fazla kalamayacağını giderek daha fazla hissediyordu. A-Yuan'ın onu götürmeye istekli olması son derece büyük bir şanstı ve belki de bu yaşamında ateş çukurundan kaçabilirdi. Neşe doluydu ve uzun zaman önce mücevherlerini ve pahalı giysilerini toplayıp hepsini bir kumaş bohçaya bağlamıştı. Bunlar uzun yıllar boyunca biriktirdiği eşyalarıydı ve belki de gelecekte geçimini sağlamak için Kuzey'de küçük bir restoran açabilirdi. Kimseye söylemeye cesaret edemediği için hizmetkârların giydiği kaba kıyafetleri ve eteği değiştirdi ve sessizce sürünerek dışarı çıktı, oturup Baili Yuan'ın onu almasını beklemek için tenha bir yer aradı.

Çok endişeliydi. Saat altıyı çeyrek geçe buluşmak üzere sözleşmişlerdi, böylece şehir kapıları kapanır kapanmaz şehirden ayrılabileceklerdi. Saat beşte dışarı çıkmış ve taş iskelede oturmuş, uzun süre beklemiş ama arabaya dair hiçbir işaret görememişti. Gözleme yapan yaşlı bir kadın tezgahını topluyordu. Elleri ve ayakları çevik değildi, bu yüzden toparlanmakta yavaştı ve tava hala dumanı tütüyordu. A-Chu karnına dokundu. Bez bohçasına yiyecek değil, sadece altın ve gümüş takılar koymuştu ve yağlı koku rüzgarla birlikte sürüklenerek sürekli ağzının sulanmasına neden oluyordu. A-Chu kumaş bohçasını aldı ve iki krep istemek için yürüdü, ardından Baili Yuan'ı beklerken yemek için çadırın altına oturdu.

Yaşlı kadın tezgâhını toplayıp gitti ve sokaktaki seyyar satıcılar da omuzlarındaki sırıkları taşıyarak birer birer oradan ayrıldılar. Sessiz sokakta sadece A-Chu kalmıştı. İşler azdı, bu yüzden her genelevin kapısındaki çalışanlar rahatlamıştı ve müşteriler sadece kapıdan kapıya gidiyordu. Loş fenerin altındaki simsiyah kapı panelinde, zenginlik tanrısının Yeni Yıl resmi düşmek üzereydi ve rüzgârla savrulurken hışırdıyordu. Sebepsiz yere, yatağında ölen kız kardeşini, kâğıt beyazı yüzünü ve irin sızan yaralarını hatırladı, gözlerindeki ifade sessizce öylece kayboldu. Bir de patronu ve Xiahou vardı, iki cesetleri buz gibi soğuk taş zeminde kaskatı yatıyordu.

Hepsi Yedi Yapraklı Garan yüzünden, diye düşündü A-Chu.

"A-Chu-jiejie henüz dışarı çıkmadı." Baili Yuan'ın sesi aniden sokakta duyuldu ve A-Chu şaşkınlığından uyandı. Kalbinde bir sevinç belirdi ve aceleyle kumaş bohçasını alıp ayağa kalktı.