Chapter 3
ပီယာနိုအခန်းမှ ထွက်လာပြီးနောက် ဟန်ချင်း ချီရှင်းချန်ကိုမှီလျက် ပြောလာခဲ့သည် " ဝိုးးးး ရှင်းရှင်း မင်းအခုအရမ်းမိုက်တာပဲ…ကျိုးယွီရဲ့မျက်နှာကို မင်းမြင်လိုက်သေးလား…သူ့ရဲ့အတုအယောင်ခန္ဓာကိုယ်ကြီးတစ်ခုလုံး နှာခေါင်းထဲကထွက်လာတော့မတတ်ကို ပွက်ပွက်ဆူနေတာလေ…"
ချီရှင်းချန် ခေါင်းကိုသာယမ်းပြလိုက်ပြီး မည်သည့်စကားမှပြောမလာသောကြောင့် ဟန်ချင်းဆက်ပြောလိုက်သည် " နောက်ဆုံးတော့ အရင်တစ်ခေါက် သူငါ့အင်္ကျီတွေကိုလှောင်ပြောင်ခဲ့တာအတွက် လက်စားချေနိုင်ခဲ့ပြီ…ဒါနဲ့ ရှင်းရှင်းသူ့မှာဖိတ်စာမရှိမှန်း မင်းဘယ်လိုသိတာလဲ…"
" ရှောင်ချင်း…" ချီရှင်းချန် ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည် " လူတွေနောက်ကွယ်မှအတင်းမပြောရဘူးလေ…"
သူဖျော်ဖြေရေးနယ်ပယ်သို့ရောက်နေလျှင်ပင်မဆိုထားနှင့် သူ၏အစစ်အမှန်ဘဝတွင်လည်း ချီရှင်းချန် ဘယ်တုန်းကမှ လူများနောက်ကွယ်တွင် အတင်းမပြောခဲ့ဖူးပေ။ ပို၍ဆိုးသည့်အချက်မှာ သူတို့သည်လက်ရှိတွင် အနုပညာလောက၏ရေနက်ပိုင်းထဲသို့ရောက်ရှိနေခြင်းဖြစ်သည်။
" ကောင်းပြီ ကောင်းပြီ ငါမပြောတော့ဘူး…" ဟန်ချင်းလက်ကိုယမ်းကာပြောလိုက်သည်။
ထို့နောက် ဟန်ချင်း ခေါင်းကိုပြန်လှည့်ကာ ပြောလာခဲ့သည် " ရှင်းရှင်း မင်းပြောင်းလဲသွားသလိုပဲ…"
"...."
" ဘယ်လိုမျိုးလဲ…"
" သေချာမပြောနိုင်ပေမယ့် မင်းအရင်ကနဲ့မတူတော့ဘူးလို့ ခံစားနေရတယ်…မင်းရဲ့မျက်လုံးတွေကအရင်ကထက်ပိုတောက်လာသလိုပဲ နောက်ပြီးမင်းရဲ့စိတ်ကလည်း ဘယ်လိုပြောရမလဲ…အရင်ထက်ပိုလေးနက်လာပြီး ပေါ့ပျက်ပျက်မဟုတ်တော့ဘူး…"
သိသိသာသာကွဲလွဲမှုများကို ဟန်ချင်းသတိမထားမိသေးသောကြောင့် ချီရှင်းချန်တိတ်တခိုးသက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ဟန်ချင်းနှင့်စကားအနည်းငယ်ဆက်ပြောနေလိုက်သည်။
" အားးးးး အရမ်းချောတာပဲ…"
" ဝူးးးး အစ်ကိုကြီးရေ ကျေးဇူးပြုပြီးဒီကိုကြည့်ပါဦး…"
YOU ARE READING
အမြောက်စာမိသားစုကို ငါရလိုက်တယ်
Randomပြန်သူမရှိတော့ဘူးဆိုလို့ ယူပြန်လိုက်ပြီ ဟီးဟီး ဖတ်ပေးကြပါဦး
