Chapter 108
ချီရှင်းချန်က ၎င်းတို့၏ စရိုက်လက္ခဏာများကို ပြောပြပြီးနောက်တွင် ၎င်းတို့တွင် ဤအကြံဥာဏ်များ ရရှိလာခဲ့သည်။ သူတို့သည် ဆန်စေ့ကောက်သည့် ကြက်ကလေးများကဲ့သို့ ခေါင်းအထပ်ထပ်အခါခါညိတ်လိုက်ကြသည်။
"ဒါဆို ငါ စီစဉ်ပေးမဲ့ ဆရာတွေကို သွားရှာလိုက်မယ်...ရန်ရွယ်ရင်နဲ့ ကျန်းယန်တို့နှစ်ယောက်က သီချင်းကို သင်ယူပြီး နုတ်တွေ သေချာကြည့်... ကျန်တဲ့ သုံးယောက်ကိုက ခွဲယူလို့ရတယ်...မင်းတို့တစ်ယောက်ချင်းစီက အကတွေရေးရမယ်...ငါက နှစ်နာရီ သုံးနာရီလောက်ကြာမှ ပြီးမှာ... ငါပြန်လာတဲ့အခါ မင်းတို့ရဲ့ရလဒ်တွေမြင်ရဖို့ ငါမျှော်လင့်တယ်"
"… ကောင်းပါပြီ"
"ဒါနဲ့"
ချီရှင်းချန်က တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရသွားပုံရသည်။
"ဒီဖျော်ဖြေပွဲအတွက် သတ်မှတ်ထားတဲ့ စင်တာ မရှိဘူး... မင်တို့နဲ့ကိုက်ညီမှုပေါ်မှုတည်ပြီး သီချင်းကိုယ်ထည်ရဲ့တစ်ပိုင်းစီရလိမ့်မယ်... အားလုံးက သံပြိုင်အပိုဒ်မှာ အလှည့်ကျ ဦးဆောင်ကရမယ်... အားလပ်ချိန်မှာ ဘယ်အပိုင်းကို လိုချင်လဲဆိုတာကို ဆွေးနွေးလို့ရတယ်...ငါပြန်လာတဲ့အထိစောင့်..."
ထို့နောက် ချီရှင်းချန် ၎င်းတို့၏ တုံ့ပြန်မှုကို မစောင့်ဘဲ ထုတ်လုပ်ရေးအခန်းသို့ ပြေးသွားခဲ့သည်။
သူ မြန်မြန်သွားလေ၊ သူ တည်းဖြတ်နိုင်မှုက မြန်လေပါပင်။ထိုမှသာ လူတိုင်းက ဂီတနှင့် စောစောစီးစီး ကျင့်သားရမှာဖြစ်၏။ နောက်ကျသွားပါက တေးကွက်ဖော်ဆရာက တခြားအဖွဲ့တွေကို အရင်ကူညီလိမ့်မည်ပင်။ယင်းက အချိန်ဖြုန်းရာကျပေလိမ့်မည်။
သူအတော်လေး အမျှော်အမြင်ရှိခဲ့သလိုပင်။ သူမှလွဲ၍ ထုတ်လုပ်ရေးအခန်းတွင် အခြားနည်းပြများ မရှိပါချေ။ တေးကွက်ဖော်ဆရာထံ တောင်းဆိုပြီးနောက် အသေးအဖွဲဖြစ်၍စိတ်မပူရန် ပြောပြီး သူ့ကိုခဏစောင့်ခိုင်းလေသည်။
ထို့ကြောင့် သူ ဘေးနားတွင် နာခံစွာထိုင်ကာ အကဗီဒီယိုကို ကြည့်နေခဲ့သည်။နည်းပြတွေက သင်တန်းသားတွေထက် နှစ်ရက်စောပြီး သီချင်းရသည့်အတွက် ကြိုပြီး လေ့ကျင့်ထားသည်။ အကကို ကြိုလေ့ကျင့်ရာမှာ အခြေခံအားဖြင့်အဆင်ပြေပေမဲ့ အဆိုလေ့ကျင့်ရန် မလုံလောက်ပေ။
YOU ARE READING
အမြောက်စာမိသားစုကို ငါရလိုက်တယ်
Randomပြန်သူမရှိတော့ဘူးဆိုလို့ ယူပြန်လိုက်ပြီ ဟီးဟီး ဖတ်ပေးကြပါဦး
