Chapter 60
ချီကျားကျစ် သူ့အစ်ကိုဆီက အချော့ခံရသောကြောင့်ပျော်နေသည်။ သူက လေချွန်ပြီး ချီရှင်းချန်ကို ဟိုတယ်ကို ပြန်လိုက်ပို့၏။
သူက ကားထဲက မထွက်ခင် ချီရှင်းချန်ကိုမေးလိုက်သည်။
"ထောင်ရွှမ်က ဘာဖြစ်နေတာလဲ...ငါ သူ့ကို ပြုစုဖို့ ဆေးရုံသွားဖို့လိုလား"
"မင်းကလား"
ချီရှင်းချန်က မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။
"မေ့လိုက်ပါ...ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကို ပြုစုပေးမယ်ဆိုတာ မသေချာဘူး... သူနာပြုတစ်ယောက်ငှားပြီးပြီ... အဲဒါကို မင်း စိတ်ပူနေစရာ မလိုပါဘူး...စကားမစပ် - "
ချီရှင်းချန်က ခဏရပ်လိုက်သည်။
"သူ့ရောဂါက သူ့ကို အာရုံတွေထုံထိုင်းစေပြီး အာရုံမစိုက်နိုင်ဖြစ်စေတယ်...သူ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတ်သေသွားလိမ့်မယ်... သူ့ကိုတွေ့ချင်ရင် မင်းသူ့ကိုကောင်းကောင်းဆက်ဆံရမယ်"
"ဟုတ် ဟုတ် ဟုတ်"
ချီကျားကျစ်က အားတက်သရော ခေါင်းညိတ်သည်။
ချီရှင်းချန် ကားပေါ်မှ ဆင်းကာ ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ အပေါ်ထပ်တက်ရင်း ထောင်ရွှမ် နိုးလာသည်နှင့် သူ့ကို အကြောင်းကြားရန် သူနာပြုအားပြောခဲ့သည်။
အခန်းကတ်ဖြင့်တံခါးကိုဖွင့်လိုက်သောအခါ အန်းရန် အိပ်ပျော်လုဆဲဆဲဖြစ်၏။သူမက ထပြီးမေးသည်။
"ညစာစားပြီးပြီလား"
"မစားရသေးဘူး"
"အသုပ်လုပ်ထားတယ်... လာစားလှဲ့"
ချီရှင်းချန် နေ့ခင်းတစ်ခင်းလုံး မောပန်းနွမ်းနယ်နေပြီး ဗိုက်ဆာလွန်း၍ အစာအိမ်ကကြုံ့နေသည်။ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ပန်းကန်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး စားတော့သည်။
စားပြီး တစ်ဝက်လောက်မှာ အန်းရန်က စကားစမြည်ပြောသည်။
"ပိုင်ရဲ့ရဲ့ အရှုပ်တော်ပုံက မီးသေသွားပြီ"
"… ဟုတ်ကဲ့"
ချီရှင်းချန်က မျက်တောင်ခတ်လိုက်သည်။
"သူ တုံ့ပြန်ခဲ့သလား"
"ဟင့်အင်...သူက တုံ့ပြန်ရတာ မကြိုက်ဘူး...မင်း ဘာမှ မပြောရင်တောင် သူက ဘာမှ ရှင်းပြမှာ မဟုတ်ဘူး"
YOU ARE READING
အမြောက်စာမိသားစုကို ငါရလိုက်တယ်
Randomပြန်သူမရှိတော့ဘူးဆိုလို့ ယူပြန်လိုက်ပြီ ဟီးဟီး ဖတ်ပေးကြပါဦး
