အမြောက်စာမိသားစုကို ငါရလိုက်တယ်

Chapter 30📚

Chapter 30

သူတို့မည်သည့်နေရာသို့ သွားကြသည်ဖြစ်စေ ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့အတွက် ချက်ပြုတ်ပေးရန် စားဖိုမှုးပါတတ်စမြဲဖြစ်ကာ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း ဟင်းထပ်ခြင်းမရှိချေ။

ယနေ့တွင်မူ တောင်တက်ရမည်ဖြစ်ခြင်းကြောင့် ကင်မရာပစ္စည်းများမှာလည်း လေးလံကြသည်ဖြစ်ရာ သွားလာရန်လွယ်ကူစေရန်အတွက် ဒါရိုက်တာကြီးမှ အဖွဲ့သားများကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးသယ်ယူနိုင်သည့် ပေါင်မုန့်၊ဘီစကစ်၊ကြက်အူချောင်းနှင့်အခြားသောမုန့်အချို့ကိုသာ ယူလာခိုင်းခဲ့သည်။

ဧည့်သည်များ၏ မွှေးပျံ့နွေးထွေးစေမည့်ငါးစွပ်ပြုတ်နှင့် ယှဉ်လိုက်ပါက သူတို့၏နေ့လည်စာမှာ သေချာပေါက်ကို လူစားသည့်အရာမဟုတ်ချေ။

ချီရှင်းချန် စားနေစဉ်မှာပင် အဆင့်များကိုရှင်းလင်းရန်အတွက် သော့အကြောင်းကို မမေ့ထားခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် ဘေးဘီဝဲယာသို့ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့၏တစ်ဝက်လောက်မှာ သူတို့ရှိရာသို့ ငေးကြည့်နေကြပြီး သူတို့မျက်လုံးများမှာ ထင်ထင်ရှားရှားပင် တောက်ပနေကြသည်။

ချီရှင်းချန် အတွေးတစ်ချက်ရသွားပြီးနောက် သူ၏ပန်းကန်ကို စင်ကြယ်စွာဆေးကာ ငါးစွပ်ပြုတ်တစ်ခွက်ခပ်လိုက်ပြီး နွေးနေဆဲဖြစ်သောငါးကင်တစ်ဖဲ့နှင့်အတူ ထောင့်နားရှိ ရိုက်ကွင်းလက်ထောက်ငယ်လေးတစ်ဦးစီသို့ သွားလိုက်သည်။

ထိုရိုက်ကွင်းလက်ထောက်လေးမှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ချီရှင်းချန်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် သူမမျက်နှာမှာ ဦးစွာနီမြန်းသွားခဲ့သည်

" ရှင်းရှင်း ကျွန်မကိုရှာနေတာလား…"

" အင်း…" ချီရှင်းချန် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး " ဘီစကစ်တွေက အရမ်းခြောက်လွန်းတော့ မျိုချရခက်တယ်မလား…စွပ်ပြုတ်လေးနည်းနည်းသောက်ပါဦး…"

" သောက်လို့ရတယ်လား…" ရိုက်ကွင်းလက်ထောက်လေးမှာ တိတ်တဆိတ်တံတွေးမြိုချလိုက်ပြီး သူမ၏လက်ကိုဆန့်ကာ ပန်းကန်လုံးကိုလှမ်းယူလိုက်သည်။