Chapter 61
"ရှင်းရှင်း ထတော့"
"ရှင်းရှင်း ရှင်းရှင်း"
အလုပ်သွားချိန်ရောက်သောအခါ အန်းရန်သည် ခါတိုင်းကဲ့သို့ သူ့ကိုနှိုးရန် အပေါ်ထပ်သို့ သွားခဲ့သည်။ သူမ အချိန်အတော်ကြာအောင် တံခါးခေါက်နေသော်လည်း တုံ့ပြန်မှု မရှိခဲ့ပေ။
ချီရှင်းချန်က အအိပ်ဆတ်သူဖြစ်ပြီး နေ့စဉ် တစ်ကြိမ် သို့မဟုတ် နှစ်ကြိမ် တံခါးခေါက်ပြီးနောက် သူမအတွက် တံခါးဖွင့်ပေးတတ်သည်။ အန်းရန် သူမစောင့်ဆိုင်းနေချိန်တွင် ပို၍ပို၍စိုးရိမ်လာသည်။ ရိုက်ကူးရေးထိခိုက်မှာကို သူမကြောက်သည့်အတွက် တံခါးဖွင့်ရန် သော့ကတ်ကို ပွတ်ဆွဲလိုက်၏။
အိပ်ခန်းဆီသို့ တည့်တည့်သွားလိုက်ချိန်တွင် ကုတင်ပေါ်တွင် အဖုအဖောင်းတစ်ခု ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။သူမ နှိုးတော့မည်လူက စောင်အောက်မှာ သူ့ကိုယ်သူ နစ်မြုပ်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။
သူမအသံကို မကြားရသည်က မဆန်းပါချေ။
အန်းရန် သူ့ကို ခြောက်မိမှာစိုး၍ သူ့ဘေးမှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး "ရှင်းရှင်း" ဟု တိုးတိုးလေး ခေါ်လိုက်သာ်။
တုံ့ပြန်မှု မရှိခဲ့ပေ။
"ရှင်းရှင်း... မထရင် ဒါရိုက်တာရှန့်က နင့်ကို ဆူလိမ့်မယ်"
နောက်ဆုံးတွင် တစ်ဖက်လူက တုံ့ပြန်ခဲ့သည်။ "ဟင်…"
'မဟုတ်ဘူး၊ ဒီအသံက အရမ်းအားနည်းနေတယ်'
အန်းရန် တစ်ခုခုမှားနေပြီဟု ခံစားလိုက်ရ၏။ချီရှင်းချန်က ကိုယ်လုံးတီးအိပ်လေ့မရှိသည့်အတွက် သူမဝမ်းသာမိသည်။သူမ စောင်ကို ဂရုတစိုက် မလိုက်သည်။
စောင်အောက်မှလူကိုတွေ့သောအခါ သူမ လန့်သွားသည်။
ချီရှင်းချန်က သူ့ကိုယ်သူ ပွေ့ဖက်ကာ ဘောလုံးလေးကဲ့သို့ ကွေးနေသည်။ သူ့မျက်နှာက နီရဲနေပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ ဖြူဖျော့နေ၏။ အနီးကပ်ကြည့်လိုက်သောအခါ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အနည်းငယ် တုန်ယင်နေပြီး ချည်သားညဝတ်အင်္ကျီနောက်ကျောက ချွေးတွေနှင့်ရွှဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
YOU ARE READING
အမြောက်စာမိသားစုကို ငါရလိုက်တယ်
Randomပြန်သူမရှိတော့ဘူးဆိုလို့ ယူပြန်လိုက်ပြီ ဟီးဟီး ဖတ်ပေးကြပါဦး
