Chapter 110
မိနစ်နှစ်ဆယ်ကြာသောအခါ သူတို့ စားသောက်ဆိုင်ကို ရောက်သွား၏။ချီရှင်းချန် "Japanese Style Barbecue" ဟူသော စကားလုံးကို ကြည့်ပြီး ဆင်းရဲတွင်းနက်မှုကြောင့် မျက်ရည်ကျမိသည်။
မနက်ခင်းကတည်းက ပိုင်ရဲ့က ကြိုပြီး ဘွတ်ကင်ယူထားသည်။ယင်းက သီးသန့်အခန်းကြီးတစ်ခု ဖြစ်သည်။ သီးသန့်အခန်းတွင် စားပွဲနှစ်လုံးရှိပြီး အကြီးတစ်လုံးနှင့် အသေးတစ်လုံးဖြစ်သည်။ စားပွဲငယ်က လူလေးယောက်ထိုင်နိုင်ပြီး စားပွဲကြီးမှာ ပိုရှည်ပြီး လူဆယ့်လေးယောက်ခန့် ထိုင်နိုင်သည်။
ကင်မရာမင်းကလည်း နေ့လယ်က မစားရသေးပေ။ပိုင်ရဲ့က သူတို့နှစ်ယောက်ကို အတူတူစားရန် ဖိတ်ခေါ်သောအခါ စားပွဲသေးသေးလေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။ပိုင်ရဲ့၊ချီရှင်းချန်နှင့် သင်တန်းသားတွေက စားပွဲကြီးမှာ ထိုင်ကြသည်။
ဤအသားကင်ဆိုင်က ရိုးရာမီးသွေးမီးဖိုကို အများဆုံးအသုံးပြုသည်။ စားပွဲရှည်ပေါ်တွင် စုစုပေါင်း မီးဖိုလေးလုံးရှိသည်။ မှာယူပြီးနောက်၊ Wagyu Beef (ဝဂယူအမဲသား)၊ Snowflake Beef(ဆီနှင်းပွင့်) နှင့် Frost Beef(ဆီးနှင်းခဲ)တို့ကို lအဆက်မပြတ်တည်ခင်းလာသည်။
ချီရှင်းချန် တစ်ပန်းကန်လျှင် ခြောက်ဖတ်ပါပြီး ၃၉၈ ယွမ် ကျသင့်သည့်Wagyu ကိုကြည့်ကာ သူ့နှလုံးသားက သွေးယိုနေသည်။
အသားကင်လုပ်နည်းကို သိသော သင်တန်းသားများက စားပွဲထိုးများအဖြစ် ဆောင်ရွက်ကြသည်။သူတို့၏စိတ်ရှည်ရှည်ကင်မှုအောက်တွင်၊ Wagyu ၏ရနံ့က သီးသန့်ခန်းကို လွှမ်းခြုံထားသည်။ဒကာခံသူကို ကျေးဇူးတင်ရန်အတွက် သင်တန်းသားတွေက အသား၏အကောင်းဆုံးအပိုင်းကို ကောက်ယူပြီး ပိုင်ရဲ့၏ ပန်းကန်ပြားပေါ်မှာ တင်လိုက်ကြသည်။
"ပိုင်လောင်ရှီး...ကျွန်တော်တို့ကို အသားကင်ကျွေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျ"
"ရပါတယ်"
ပိုင်ရဲ့ အသားကို ချီရှင်းချန်ထဲသို့ တည်ငြိမ်စွာ ပြောင်းထည့်ကာဆိုလေသည်။
"စားပွဲထိုးတွေဆီက လိုချင်တာကို မှာလိုက်ပါ..."လူတိုင်းက သူ့လုပ်ရပ်ကိုကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းစုပ်သတ်ကာ ကျေးဇူးတင်စကားဆိုကြသည်။
YOU ARE READING
အမြောက်စာမိသားစုကို ငါရလိုက်တယ်
Randomပြန်သူမရှိတော့ဘူးဆိုလို့ ယူပြန်လိုက်ပြီ ဟီးဟီး ဖတ်ပေးကြပါဦး