Chapter 113
သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက ယောက်ျားတွေဖြစ်သည်။ စိတ်ကြွလာသည့်အခါ တစ်ခုခုလုပ်သည်က ပုံမှန်ပါပင်။ သူဘာလုပ်ရမှန်းမသိပေမဲ့ သူ့ကြောင့် ပိုင်ရဲ့ကို ထိန်းချုပ်မထားစေချင်ပေ။
သူ့အနေဖြင့် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရန် ဆန္ဒရှိပါသည်။
ထိုစကားများကိုကြားသောအခါ ပိုင်ရဲ့ ထိုအကြောင်းတွေကို ဆက်တွေးမနေတော့ပေ။ သူ တိုးတိုးလေး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
ဖန်လေး၏ ရှက်ရွံ့တတ်သော အကျင့်စရိုက်ကြောင့် ထိုစကားများကို ပြောရန် အများကြီး အားစိုက်ထုတ်ပြီး သတ္တိမွေးရခဲ့မည်ကို သူသိသည်။
ဖန်လေးက သူ့ကို အများကြီးသဘောကျ၍ဖြစ်ရမည်။
ပိုင်ရဲ့၏ အကြည့်တွေက ရုတ်ချည်း ပျော့ပြောင်းသွားသည်။ သူက ခေါင်းစောင်းပြီး ဖန်လေး၏ မေးစေ့လေးကို ကိုက်လိုက်သည်။ သူက သူ့လက်မကို ပါးပြင်ပေါ် အမြတ်တနိုး ပွတ်သပ်ရင်း တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။
"မင်းက ကိုယ့်ချစ်သူပါ...ဒါကြောင့် မင်းရဲ့တာဝန်က ကိုယ့်ကို သဘောကျဖို့၊ ကိုယ့်ကို ဂရုစိုက်ဖို့၊ ကိုယ့်ဆီကနေ အကာအကွယ်ခံဖို့ပဲ၊ ကိုယ့်ကို ကျေနပ်အောင်လုပ်ပေးဖို့ မဟုတ်ဘူး...ကိုယ့်ရဲ့ဆန္ဒတွေကို ဖွင့်ထုတ်ဖို့ ကိရိယာတစ်ခု ဖြစ်လာဖို့မဟုတ်ဘူးလေ"
ချီရှင်းချန် အနည်းငယ် ထိတ်လန့်မှင်တက်သွားသည်။
ပိုင်ရဲ့: "သိပြီလား"
အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက်၊ ချီရှင်းချန်က "အမ်း" ဟု တိုးတိုးလေးပြောသည်။
ပိုင်ရဲ့ နှာခေါင်းရဲရဲ၊မျက်လုံးရဲရဲလေးများကို ကြည့်ပြီး တစ်ဖက်လူကို သူရင်ခွင်ထဲကို ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။
"ပြီးတော့ မင်းရဲ့ ပုံမှန်ဆက်ဆံရေးတွေကို ကိုယ်ဝင်စွက်ဖက်မှာ မဟုတ်ဘူး...ဒီနေ့ရှဲ့ယွမ် မင်းကို ဖက်တဲ့အခါ ကိုယ် နည်းနည်းတော့ စိတ်မချမ်းသာပေမဲ့ မင်း ဒါကို စိတ်ထဲထည့်နေစရာ မလိုဘူး...ကိုယ်က ပိုင်ဆိုင်ချင်စိတ်ကြီးလွန်းတာ...မင်းနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး"
YOU ARE READING
အမြောက်စာမိသားစုကို ငါရလိုက်တယ်
Randomပြန်သူမရှိတော့ဘူးဆိုလို့ ယူပြန်လိုက်ပြီ ဟီးဟီး ဖတ်ပေးကြပါဦး
