Chapter 35
နေ့လည်ခင်းတွင် ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့အတွက် ပြန်ရန်အချိန်ကျရောက်လာပြီဖြစ်သည်။ ကလေးများမှာမူ အတန်းများရှိနေသေးသည့်အတွက် ပြန်မလိုက်နိုင်ဘဲ ချီရှင်းချန် ထွက်ခွာသွားသည်ကိုသာ ပြတင်းပေါက်ဘောင်များတွင် မှီကာ ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။
ကလေးများထငိုမည်စိုးသောကြောင့် ချီရှင်းချန်အချိန်ဆွဲမနေရဲဘဲ ပြုံးလျက် လက်ယမ်းပြကာ အော်ပြောလိုက်သည်
" မြန်မြန်အတန်းထဲပြန်ဝင်ကြတော့…"
ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ကလေးများမှာ နာခံရမည့်အစား သူ့ကိုသာဆက်၍ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။
ကလေးများ၏မြင်ကွင်းထဲမှထွက်လာသည်နှင့် ခေါင်းကိုအောက်သို့စိုက်ထားသည့်ချီရှင်းချန်ကို မြင်နေရခြင်းကြောင့် ပိုင်ရဲ့ သူနှင့်အတူလျှောက်လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်
" ဝမ်းနည်းနေတာလား…"
" မနည်းပါဘူး…"
" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ချမ်ကျိုးကဒီလောက်ဝေးတာမှမဟုတ်တာ.. နောက်ကြရင် တစ်ခါတလေလာလည်လို့ရတာပဲကို…"
" ကျွန်တော်ဝမ်းနည်းမနေဘူးလို့…" ရှင်းရှင်းလောင်ရှီးမှာ ခေါင်းမာမာဖြင့် ဝန်ခံရန်ငြင်းဆန်နေခဲ့သည်။
ပိုင်ရဲ့ မတတ်နိုင်သည့်အတွက် သက်ပြင်းသာချလိုက်ရသည်။ သူ့ဖန်လေး၏အရာအားလုံးကို စိတ်ထဲတွင်သာသိုဝှက်ထားသောအကျင့်မှာ သူ့ကိုတကယ်အနှောင့်အယှက်ပေးနေခဲ့သည်။
ကျန်းမိသားစုအိမ်သို့ပြန်ရောက်ချိန်တွင် ချီရှင်းချန် ဗိုက်ကိုဖြည့်ရန်အတွက် စိတ်မပါလက်မပြဖြင့် ထမင်းအနည်းငယ်သွပ်သွင်းလိုက်ပြီးနောက် သူ၏အခန်းသို့အလျင်စလိုပြန်ပြေးသွားခဲ့သည်။ သုံးနာရီအကြာတွင် ချီရှင်းချန် စာရွက်အထပ်လိုက်ကြီးဖြင့် အခန်းမှပြန်ပြေးထွက်လာခဲ့လေသည်။
ဒါရိုက်တာကျောက်မှာမူ မဲဖောက်ရန်အတွက် ဧည့်သည်များဆွေးနွေးနေကြသည့်အကြောင်းကို ရိုက်ကူးနေခြင်းဖြစ်သည်။ သူ၏မျက်လုံးထောင့်မှ ဝှစ်ခနဲပြေးထွက်လာသောအရိပ်လေးတစ်ခုကိုမြင်လိုက်ရသည့်အတွက် ကမန်းကတန်းချီရှင်းချန်ကိုတားဆီးလိုက်သည်
YOU ARE READING
အမြောက်စာမိသားစုကို ငါရလိုက်တယ်
Randomပြန်သူမရှိတော့ဘူးဆိုလို့ ယူပြန်လိုက်ပြီ ဟီးဟီး ဖတ်ပေးကြပါဦး