Chapter 47
ဤမြင်ကွင်းက ရင်းနှီးနေသည်။ အရင်က ဖြစ်ခဲ့ဖူးသလိုပင်။ပိုင်ရဲ့ ဖန်ပေါက်စလေး၏ စိတ်ရှုပ်ထွေးသောအမူအရာကို စိတ်ကူးကြည့်နိုင်သည်။ သူက သူ့ကို မထိန်းနိုင်ဘဲ ကျီစယ်လိုက်မိ၏။ [အချစ်စာရေးနေတာလား]
ဖုန်းက တုန်ခါသွားသည်။ချီရှင်းချန် လန့်သွားပြီး ပြုတ်ကျလုနီးပါးဖြစ်သွား၏။ မနက်သုံးနာရီထိုးနေပြီ...ပိုင်ရဲ့က နိုးနေသေးတာလား...
နောက်ပြီး အချစ်စာဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်က ဘာလဲ...
အလွန်အကျူး ဝမ်းနည်းပြီးသည့်နောက်မှာ သူ့ဦးနှောက်က အလုပ်မလုပ်နိုင်တော့ပေ။သူ ခဏလောက်ကြောင်အနေပြီးနောက် သူ
ပိုင်ရဲ့ကို လိုက်ပိုးနေမှန်း သတိရသွားသည်။
ဒါပေမဲ့ အချစ်စာတစ်စောင်က…ချီရှင်းချန် ရှက်သွားသည်။
[ကျွန်တော် တစ်ခုမှ မရေးခဲ့ဘူး]
ရှင်းရှင်း: [ဘာလို့ မအိပ်သေးတာလဲ]
ပိုင့ : [ငါ အလုပ်ရှိတယ်]
ရှင်းရှင်း: [အိုး အခု အလုပ်တွေပြီးပြီလား]
ပိုင်: [ပြီးတော့မှာ... အရင်အိပ်နှင့်]
ပိုင်ရဲ့၏အလုပ်တွေကို နှောင့်နှေးအောင်မလုပ်မိစေရန်အတွက် ချီရှင်းချန်က သူ့ကို မြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ်ပြီး အိပ်ရာဝင်ရန် ပြောခဲ့သည်။ချီရှင်းချန် ပိုင်ရဲ့ကို ကောင်းသောညပါဟု ပြောပြီး ဖန်သားပြင်ကို ကမန်းကတန်း လော့ခ်ချလိုက်၏။
ထို့နောက် တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရသွားသဖြင့် ဖုန်းကို လော့ခ်ဖွင့်ကာ "ဘက်ဂျက်ခရီးသွားမယ်" အဖွဲ့ထဲတွင် အားလွင်းကိုရှာပြီး သူငယ်ချင်းအပ်လိုက်သည်။
........
ဖျံ၏ အရိပ်သည် သူ့စိတ်ထဲတွင် ယိမ်းထိုးကာ လွှမ်းမိုးနေသည်။ သူထိုနောက်ကို တစ်ညလုံး လိုက်ပြီးအိပ်မပျော်နိုင်ခဲ့။
နံနက်ငါးနာရီခွဲတွင် သူ အန်းရန်၏တံခါးကို ခေါက်ရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။
အန်းရန်က ချက်ချင်း တံခါးဖွင့်လိုက်၏။ သူမက သပ်သပ်ရပ်ရပ် ၀တ်စားထားပြီး ဆိုလေသည်။ "ရှင်းရှင်း နိုးပြီလား... မဟုတ်ဘူး၊ ဘာလို့ မျက်ကွင်းတွေ အရမ်းညိုနေတာလဲ... အိပ်ရေးပျက်ထားတာလား"
YOU ARE READING
အမြောက်စာမိသားစုကို ငါရလိုက်တယ်
Randomပြန်သူမရှိတော့ဘူးဆိုလို့ ယူပြန်လိုက်ပြီ ဟီးဟီး ဖတ်ပေးကြပါဦး
