Chapter 17
ချီရှင်းချန် စကားပြောခန်းမျက်နှာပြင်ကို သူ၏ဂျာကင်ကိုယူကာ တံခါးထမဖွင့်ခင်အချိန်အထိ အချိန်အတန်ကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေမိသည်။
ပိုင်ရဲ့မှာ တံခါးရှေ့တွင် အထုပ်တစ်ထုပ်ကို ကိုင်ကာ ရပ်နေခဲ့သည်။ ဒိန်းမတ်၏နွေဦးလေမှာ အတန်ငယ်ပြင်းထန်လှသဖြင့် ချီရှင်းချန် ပိုင်ရဲ့၏ပုံရိပ်တွင် အေးစက်မှုအနည်းငယ်ကျန်ရစ်နေသည်ကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။
ဖုန်းကိုအနောက်တွင် ဖွက်လိုက်ပြီးနောက် တံခါးကြားရှိအဟကို သူ၏ကိုယ်ဖြင့်ကွယ်ကာ ပျင်းတိပျင်းရွဲ့ပြောလိုက်သည်
" တစ်ခုခုရှ်ိလို့လားဟင်…"
ပိုင်ရဲ့မှ " ဝင်ခွင့်ပြုဖို့ အဆင်ပြေမယ်မလား…"
ဤသူမှာ မေးမြန်းဟန်ဖြင့် ပြောနေသည့်တိုင် သူ၏အသံထဲတွင် ငြင်းပယ်ခွင့်မပြုသည့်သဘောမျိုးပါဝင်နေခဲ့သည်။ အကယ်၍သာ သူအဆင်မပြေပါဟု ပြောလိုက်ပါက အမှန်တကယ် သက်ရောက်မှုရှိနိုင်မည်လား…
" ဝင်လာခဲ့ပါ…"
ချီရှင်းချန် ခြေတစ်လှမ်းဆုတ်၍ အရှုံးပေးလိုက်ရကာ တစ်ဖက်သူမှ မြန်မြန်ဆန်ဆန်မေးခွန်းမေး၍ မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပြီးဆုံးနိုင်မည်ကို မျှော်လင့်နေမိသည်။
ပိုင်ရဲ့ အခန်းတွင်းသို့ရောက်သွားသည်နှင့် တံခါးကိုလော့ချလိုက်သောကြောင့် ချီရှင်းချန်အံသြသွားရသည်။
မေးမယ်ဆိုရင်လည်း မေးလေ တံခါးနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ….
ချီရှင်းချန်၏အပေါ်သို့ ပုံရိပ်တစ်ခုမှာ အုပ်မိုးသွားပြီး ပိုင်ရဲ့အရှေ့သို့လျှောက်လာကာ နူးညံ့စွာပြောလိုက်သည်
" လက်ကိုဆန့်လိုက်…"
ချီရှင်းချန် ယခုအချိန်တွင် မကောင်းသောခံစားချက်များ ရရှိနေပြီဖြစ်သည်
" လက်ကိုဆန့်ရမယ်…ဘယ်လက်ကိုလဲ.."
" ဘယ်ဘက်လက်…" ပိုင်ရဲ့ ခဏမျှရပ်တန့်သွားပြီး " မင်းဒဏ်ရာရခဲ့တဲ့ဖက်…"
"....." ချီရှင်းချန်၏အသံမှာ တိတ်ဆိတ်သွားရသည်။
အစောပိုင်းတွင် ထိုဓားပြထွက်ပြေးရန် စီစဉ်နေခဲ့ကာ ဓားဖြင့်ယမ်းခဲ့ချိန် ချီရှင်းချန် သူ၏လက်မောင်းဖြင့် ကာမိသွားသောကြောင့် ဓားထိပ်ဖြင့် ခြစ်မိသွားသည့် မတော်တဆခြစ်ရာတစ်ခုဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။
YOU ARE READING
အမြောက်စာမိသားစုကို ငါရလိုက်တယ်
Randomပြန်သူမရှိတော့ဘူးဆိုလို့ ယူပြန်လိုက်ပြီ ဟီးဟီး ဖတ်ပေးကြပါဦး
