A Diamond Between Us

CHAPTER 39

"Love, gising na. May pasok pa tayo."

I heard his voice.

"Blare?"

"Love, ako 'to."

Dahan-dahan ako napadilat.

"Ay, paano ako nakarating dito?" Inaatok pa na sabi ko.

Hindi ko maidilat ng maayos ang mga mata ko dahil sa ilaw na nakabukas sa k'warto namin.

"Dinala ka ni Blare dito, karga-karga ka niya kagabi. Nakatulog ka raw habang kayakap s'ya," naramdaman ko na niyakap niya ako. "Pagod na pagod ka kahapon, nakatulog ka na kay Blare."

"Ah... Oo, love. Nakatulog pala ako?" sinubukan kong idilat ang mga mata ko.

Napangiti ko ng makita siya. "Love, ang pogi mo naman." Niyakap ko rin siya. Sarap gumising sa umaga kapag ganitong mukha ang bumubungad sa akin.

"Pogi rin ang mahal ko..." hinalikan niya ako. "Tayo ka na diyan. May pasok pa tayo."

Natawa ako.

"H'wag na tayo pumasok." Siniksik ko ang ulo ko sa dibdib niya at komportableng niyakap pa siya.

Tinatamad ako pumasok!

"Hindi p'wede mahal ko, may shoot tayo ngayon."

Tangina may shoot nga pala kami! Bakit ngayon pa? Wala ako sa mood...

Kayo ba? Tatayo ba ako rito o hindi? Piliin niyo ang alam niyong magiging masaya ako, ah. Dali na, para may ambag kayo sa istoryang 'to. HAHAHAHA joke lang! Labyu all! Mwah!

Bahala na nga. Pogi naman 'tong mahal ko kaya, sige na tatayo na ako rito.

"Okay, love. Ligo lang ako." Napabuntong-hininga ako bago ako tumayo sa kama at dumeretso sa banyo.

It's just the same routine every morning. After taking a bath and putting on our uniform, we go straight to the dining table to eat our breakfast, and after eating, we brush our teeth, then done! We are all ready now to go to school.

Pagkapasok na pagkapasok namin sa school, nagkita-kita kami agad nina Chloe kasama si Zoe. Sa pagkikita namin na 'yon, nakausap namin si Zoe. Nanghingi siya ng tawad sa lahat at kagaya ng pinangako namin tutulungan namin sila, kaya kasabay rin no'n ang pagpapatawad namin kay Zoe.

She is very sweet actually. She seems different as we talk to her. It seems like we are talking to a different Zoe that we have never encountered ever since. She is so sweet, genuine and yet so strong.

Nakakalungkot nga lang dahil gusto pa namin siya makausap ng matagal pero kailangan na namin tatlo na pumunta sa office para sa shoot. May susunod pa naman kaya okay lang daw.

"Jino, Mark, are you guys ready?"

Nandito na kami sa office ni Dr. Ching, naghahanda na para sa shoot namin. Kumpleto na kami rito.

"Yes we are ready, Dr. Ching." Nginitian ako ni Dr. Ching.

"Alright, Jino and Mark, nice. By the way, they are the makeup artists that'll be in charge of both of you. The wardrobe and everything. Be comfortable here, okay. I'll just call Dean for a while. Leigh, please monitor them, understand?"

"See you later, Dr."

Pagkaalis ni Dr. Ching, pinaupo na nila kami ni Mark sa tapat ng salamin na punong-puno ng bumbilya. Hindi ko alam tawag dito pero ito mga nakikita ko sa mga artista.

"Our motive for today's look is natural beauty. I guess, it'll not be hard for me to put some makeup on your face since you have a natural beauty face already."