Impossible // Liam Payne

Part 84

84. Liam Payne pov'

We liepen Domino's binnen en een sterke pizza lucht drong mijn neus binnen, wat ook niet zo geheel gek was. We zochten een plekje op met zijn vijven en het duurde dan ook niet lang voor er een vrouw voor ons neus stond om te vragen wat we zouden willen hebben. We riepen allemaal lukraak wat door elkaar heen waardoor de vrouw een verward gezicht trok, ze vroeg het ons nogmaals rustig te zeggen en noteerde het toen op haar kleine kladblok. 'Ik heb zin in het optreden van vanavond.' Hoorde ik Zayn zeggen en we knikte allemaal, het zou ons eerste optreden in Amerika zijn en ik was er zo ongelofelijk zenuwachtig voor. Gisteren hadden we al een soundcheck gedaan en alles verliep ontzettend goed toen, dus ik hoopte dat - dat vanavond hetzelfde geval zou zijn en we onze fans niet teleur zouden gaan stellen. Ik pakte mijn iPhone er bij en hield hem onder de tafel, zodat niemand het door had dat ik een vlug sms'je verzond naar Victoria. Ik kon er gewoon niet bij dat ik nog langer dan twee weken zonder haar zou zitten. 'Laat die vriendin van je eens met rust!' Betrapt keek ik naar Niall die recht voor me zat en hij keek me lachend aan, ik stak snel mijn telefoon weg en hield mijn handen omhoog. 'Ik doe niks!' Zei ik toen maar niemand leek me te geloven, en ik was dan ook blij toen alle pizza's voor ons neus werden geschoven.
Ik verving mijn donkerblauwe T-shirt voor een witte en ging met mijn handen door mijn haar heen, over een half uurtje zouden we op moeten en ik was nog nooit zo zenuwachtig geweest als nu. Ik liep mijn kleedkamer uit en liep naar de green room waar Harry en Niall al zaten. 'Ze komen zo onze oortjes in doen.' Zei Niall met zijn mond half vol en ik knikte terwijl ik plaats nam op de grote bank die er stond, ik deed wat snoep in mijn mond die op de tafel stond en bewoog van nerveus met mijn benen. 'Zo, eindelijk klaar?' Lachte Harry toen Zayn en Louis binnen kwamen gelopen, het wachten was altijd op hun en ze waren dan ook serieus het meest ijdel.
'Kom op jongens! Tempo.' Mensen van het geluid maakte aan de achterkant van onze broek de kleine kastjes vast, die naar onze oordopjes leidde en checkte of alles goed was. We kregen een microfoon in ons handen geduwd en werden naar de onderkant van het podium begeleid aangezien we via daar het podium op kwamen, ik hoorde de gillende meisjes onze namen schreeuwen en gillen alsof hun leven er vanaf hing en ik voelde meteen weer een kick om op het podium te staan. 'Oké, iedereen op zijn plekken?' We staken allemaal onze duim omhoog toen we goed stonden en wachtte toen af tot de man van het podium begon af te tellen, we stonden op plateau's zie ons naar boven zouden schieten en ik was blij dat we dit vaak hadden geoefend anders lag er een van ons vast languit over het podium. 'Drie.. twee.. een!' We sprongen omhoog en de muziek van onze allereerste single begon, ik zong keurig mee met de tekst aangezien ik die gewoon kon dromen nu en zag hoe alle meisjes voor ons stonden te genieten en mee te zingen. Harry zong zijn deel van het liedje en ik keek de hele concert zaal rond, het was zo geweldig om hier te staan en ik was iedereen hier zo dankbaar voor. Het liedje was afgelopen en we zongen de rest van de liedjes, na anderhalf uur vol te hebben gezongen en te hebben gepraat namen we afscheid van onze fans en het gevoel wat er nu door me heen ging was onbeschrijfelijk. Dit optreden was geweldig en ik zou het met liefde weer over doen, we liepen het podium af regelrecht door naar de kleedkamers waar ik me meteen omkleedde. Ik zou in het hotel wel gaan douchen aangezien ik zo snel mogelijk mijn bed in wilde duiken.