Impossible // Liam Payne

Part 79

79. I miss you.

'Zullen we in de stad wat gaan drinken?' Stelde Casey voor toen we bij de auto stonden, ik keek even naar mijn moeder die net de auto in stapte en als ik met haar mee ging betekende het meer kans op een gesprek. En dat was nou niet hetgene was ik om 9 uur in de ochtend kon hebben. 'Is goed.' Ik gebaarde naar mijn moeder dat ik met Casey mee ging en samen liepen we richting haar auto die een einde verder stond. Ik stapte in en klikte mijn gordel vast, Casey deed hetzelfde en stak de sleutel in het slot waardoor de motor vervolgens een brullend geluid begon te maken. 'Ik ben trouwens tot zondag hier.' Zei Casey terwijl ze stopte voor het rode stoplicht. Ik dacht even na, over wat voor dag het was en bedacht me toen dat het pas dinsdag was. 'Waar overnacht je?' Vroeg ik aan haar. 'Het hotel hier in de stad.' 'Waarom kom je niet bij mij?' Ze keek me even aan en een glimlach sierde haar gezicht, ze knikte enthousiast en gaf toen weer gas toen het stoplicht op groen was gesprongen. 'Is goed, dan ga ik zo wel even langs het hotel om me weer uit te checken.' Ik knikte lachend en zag toen hoe we een klein straatje inreden waar Starbucks zich bevond, aangezien dat het enige was wat nu open was. We stapten uit en ik hoorde een harde gil uit de mond van Casey komen, ik draaide me snel om maar schoot meteen in de lach toen ik haar languit op de grond zag liggen. Ze kon het zelf ook niet laten om te lachen maar wreef toch met een pijnlijk gezicht over haar heup. Ik liep op haar af en hielp haar weer overeind komen, het was ontzettend glad op de stoep en met een stel klunzen als wij kon dat geen goeds voorspellen. We haakten onze armen en liepen met heel wat gestuntel de Starbucks binnen die nog verdacht rustig was, we waren meteen aan de beurt en bestelden een warme chocolade melk en toen we die hadden gekregen liepen we naar een rustig plekje waar we het komende uur ons tijd zouden verdoen. Ik zuchtte even en keek naar buiten. 'Ik mis ze nu al.' Ik keek naar Casey en knikte toen, ze waren waarschijnlijk nog niet eens opgestegen en we misten ze al. Ik sloeg mijn armen om mijn beker heen en hoopte dat mijn ijskoude handen weer wat warmer zouden worden. 'Wat is er eigenlijk precies aan de hand? Met jou en zo..' Vroeg ze, blijkbaar had ze er dus iets van mee gekregen en ik had eerlijk gezegd geen zin om heb opnieuw te vertellen. 'Gewoon wat eetproblemen, verder wil ik het er eigenlijk niet over hebben.' Mompelde ik en ik nam een slok van mijn chocomelk. Ze knikte begrijpend en ik zag hoe het weer begon te sneeuwen buiten. Ik rilde even bij de gedachten dat we straks weer naar buiten moesten, zodat Casey zich kon uitchecken bij haar hotel. 'Oh, ik moet mijn moeder nog even inlichten dat jij bij mij blijft tot en met zondag.' Ze rolde lachend met haar ogen en ik pakte snel mijn iPhone uit mijn zak. Ik zag dat ik een sms had ontvangen van Liam en die kreeg natuurlijk voorrang, ik opende hem snel en liet mijn ogen over de tekst glijden. Ik mis je nu al.x ik ging met mijn vingers en sms-te hem terug Jij mij wel maar ik mag jou niet missen? Lekker dan. x Ik grinnikte even en opende toen een nieuwe sms waarin ik tegen mijn moeder zei dat Casey bij ons verbleef, of ze het nou goed vond of niet. 'Zullen we maar gaan?' Vroeg Casey en ik knikte, ik dronk snel het laatste beetje van mijn chocomelk op en liep toen achter haar aan naar buiten waar ik voorzichtig over het sneeuw heen liep. 'Het hotel is daar, durven we het aan om te lopen?' Ik keek haar even aan en tegelijk schudde we ons hoofd. 'Auto.' Lachend stapten we in en reden we een straat verder, wie weet wat voor ongelukken er hadden kunnen gebeuren tussen de Starbucks en het hotel.