Impossible // Liam Payne

Part 28

espannen keken we allemaal toe van een afstandje, hoe Liam en Emily met elkaar aan het praten waren en het gezicht van Liam stond niet bepaald vrolijk. Emily keek hem verdrietig aan en blijkbaar was ze hier gekomen om het goed te maken met hem, zuchtend liet ik me op een stoel vallen en liet mijn hoofd steunen op mijn hand. Ik keek wat om me heen, maar het enige wat ik zag was een hoop mensen wat nog aan het ontbijten was of het personeel dat druk heen en weer liep. “Ik ga.” Vermelde ik en ik stond op, ik liet Liam en Emily straal voorbij en liep toen naar de trappen en baande een weg naar boven. Het was super rustig op de eerste etage en er leek haast niemand te zijn hier, ik liep wat door de gangen en aan het einde van het pad zag ik een grijze deur. Nieuwsgierig liep ik er naar toe en duwde de deur toen open, een grijze stenen trap kwam tevoorschijn en ik keek even achter me om te kijken of er niemand was en liep toen de trap af. De deur viel met een harde klap achter me dicht en ik schrok even van het geluid, aangezien het best hol was hier. Ik liep weer voorzichtig naar boven en ik kwam erachter dat er nog veel treden te gaan waren, aangezien ik steeds een hoek om moest gaan. Uiteindelijk zag ik weer een grijze deur. Ik liep erop af en duwde de hendel naar beneden en een frisse wind liet meteen mijn haren door de war gaan, ik was terecht gekomen op het dak van het hotel en jeetje wat was het hoog. Ik liep verder het dak op waardoor de deur weer dichtviel en ik tuurde in het rond. Ik liep naar de rand en leunde toen tegen de reling aan, het uitzicht was echt ontzettend mooi hier, je had uitzicht over een groot deel van de stad en van het grote marktplein. Ik zuchtte even en liet me op de grond zakken, tegen het muurtje aan en ik genoot van de zon die in mijn gezicht scheen. Ik dacht terug aan gisteren, het leek zo perfect maar alsof het niet had mogen gebeuren. Daarom was zij nu hier, om alles te verpesten – misschien mochten Liam en ik gewoon niet bij elkaar zijn. Ik stond weer op en liep naar de grijze deur om die open te trekken, ik liep de stenen trap af naar beneden en toen ik weer op de etage was aangekomen zocht ik de kamer van mij en Liam. Ik opende de deur en trof daar twee mensen aan die ik het liefst had vermeden. “Sorry, ik kom alleen m’n spullen pakken.” Emily keek me vuil aan en gunde me geen woord. “Waarom?” Vroeg Liam me meteen en hij keek me vragend aan toen ik mijn spullen pakte. “Ik ga bij Harry slapen. Have fun together.” En met die woorden verliet ik de kamer, ik liep naar de overkant waar ik aanklopte bij de deur van Harry in de hoop dat hij daar zou zijn. De deur ging open en Louis verscheen in de opening. “Zo, wat dacht je – ik word eens wakker?” Grinnikte ik, hij lachte even en hield de deur verder voor me open. “Harry, is het goed als ik hier blijf slapen?” Harry knikte meteen zonder vragen te stellen. “Blijft ze?” Vroeg ik zachtjes terwijl ik plaats naam op het bed, Louis ging op een stoel zitten en haalde zijn schouders op. “Geen idee, ik hoop het niet.” Zei hij en Harry knikte instemmend. “Hoezo?” Vroeg ik verbaasd aan ze, volgens mij waren ze allemaal gek op haar toen ze nog met Liam was. “We vinden d’r vreselijk, alleen dat hebben we nooit laten blijken – wat misschien wel had gemoeten.” Verklaarde Harry, ik maakte mijn ogen wat groter en keek ze toen verbaasd aan. “Dat zag ik niet aankomen.” Zei ik toen en ik lachte even. “Jij zou veel leuker met hem zijn.” Hoorde ik Louis zeggen met een grijns op zijn gezicht en meteen keek ik hem geschrokken aan. “Ho.. hoe bedoel je?” Stotterde ik, wist iedereen het al of zo? “Iedereen – behalve die ass zelf – ziet dat je gek op hem bent.” Zei hij toen lachend. “En aan jouw reactie te zien, is dat ook zo.” Hij keek me grijnzend aan en ik voelde mijn wangen rood kleuren, ik knikte toen maar aangezien ontkennen nu weinig zin had.