Impossible // Liam Payne

Part 80

80. Story of my life.

De jongens waren nu al een dag weg en toen ik op de klok keek zag ik dat het half elf was in de ochtend, in mijn pyjama die bestond uit een te groot shirt van Liam en een short - liep ik de trap af naar beneden. Casey was kennelijk al wakker toen ik haar niet meer zag liggen op het matras wat we gisteren avond in mijn kamer hadden gelegd. 'Goedemorgen!' Zei ze vrolijk vanaf de bank, waar ze op zat en wat naar de televisie keek. 'Goedemorgen, ben je al lang wakker?' Ze knikte en ik nam plaats op de andere bank. 'Sinds negen uur al.' Verbaasd sprongen mijn ogen wat meer open waardoor ze moest lachen. 'Liam heeft gebeld, ze zijn aangekomen.' Ik knikte en pakte mijn mobiel van de tafel af en zag dat ik inderdaad wat gemiste oproepen had. Ik belde Liam terug en had even maling aan de telefoon rekening die mijn moeder onder ogen zou moeten zien aan het einde van de maand en wachtte geduldig af tot er werd opgenomen. 'Met Liam?' ik grinnikte even bij het horen van zijn slaperige stem. 'Hey, met mij.' Zei ik toen en stond op om naar de keuken te lopen. 'Hey slaapkop.' Zei hij lachend, met nog steeds een schorre stem. 'Moet jij nodig zeggen, sorry dat ik je wakker heb gebeld.' Zei ik terwijl ik druk bezig was met een broodje voor mezelf te maken met pindakaas. 'Geeft niet hoor, maar ik bel je straks weer ja? Ik ben ongelofelijk moe.' Ik zei dat het goed was en nadat ik hem had verteld dat ik van hem hield en hij van mij hingen we op en liep ik met mijn broodje en een kop thee terug naar de woonkamer. 'Hoe laat moet je naar de diëtiste vandaag?' Vroeg Casey aan me en ik dacht even na. 'Half drie dacht ik.' Ze knikte en legde haar telefoon weer weg die ze eerst in haar handen had. 'Zullen we vanavond een meidenavond houden, met Leila?' ik slikte mijn brood door en stak mijn duim toen omhoog als teken dat ik het goed vond. 'Met romantische films, zodat we onze vriendjes nog meer kunnen missen.' Ik begon te lachen en verslikte me bijna in mijn brood. Ik nam snel een slok van mijn thee en knikte. 'Ja, want dat helpt ook echt.' Zei ik toen en ik keek even naar de televisie waar nickelodeon op stond. Gelukkig waren we daar nog niet te oud voor hè.

Ik liep het ziekenhuis binnen en bij de receptie meldde ik me. 'Trap op en dan links. Succes!' Ik bedankte de vrouw achter de balie met een vriendelijke glimlach en volgde toen haar aanwijzingen op. Aan het bordje boven de klapdeuren zag ik dat ik bij de goede afdeling was en ik nam plaats op een van de stoelen in de wachtruimte. Ik zag het kantoor van de diëtiste al en ik kreeg pijn in mijn buik bij het idee dat ik straks een waslijst vol met eten kreeg wat ik allemaal wel en niet mocht krijgen. 'Victoria Styles?' werd er geroepen en ik stond meteen op, ik schudde de vrouw een hand en ze begeleidde me naar binnen. 'Wil je iets te drinken?' Vroeg ze me vriendelijk en ik schudde mijn hoofd. 'Nee, bedankt.' Ze knikte en ging op haar stoel zitten voor haar bureau. 'Wil je eerst wat over jezelf vertellen, en hoe je hier terecht bent gekomen?' Vroeg ze aan me en ik knikte langzaam en begon te vertellen. Natuurlijk liet ik hier en daar wat dingentjes weg maar dat hoefde ze dan ook niet te weten.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

HEEEY WE ZITTEN AL AAN 80 :ooooo NOG MAAR 20 updates en het einde is er al ;( Maaar ik heb goed nieuws! Er is een deel 2 al helemaal uitgeschreven en ik upload hem bij 500reads en ik zit nu aan 461 denk ik! Maar laat me even weten of ik het in dit boek moet doen of een nieuw boek moet aanmaken, byee schatjes! x