Impossible // Liam Payne

Part 50

“Leila!” “Victoria!” Ik liet Liam los en rende naar Leila toe die meteen haar koffers liet vallen en om mij af kwam gerend, we knuffelde elkaar gillend en ze hield me toen even van een afstandje om me te bekijken. “Je ziet er zo goed uit!” Zei ze toen blij, ik lachte even. “Jij ook!” We knuffelde elkaar weer en toen Liam naast ons kwam staan keek hij geamuseerd toe. “Hoi Liam.” Zei Leila even enthousiast en knuffelde hem toen ook snel. “Hey Lei.” Ze pakte haar koffers weer vast en met z’n drieën liepen we naar buiten om met de auto weer terug te gaan naar de villa. Liam zette Leila haar koffers in de kofferbak en wij gingen alvast zitten in de auto. “Dus, jij en Liam hè?” Vroeg Leila snel met een grijns op haar gezicht, terwijl we onze gordels vast klikte. Ik grinnikte even en knikte toen. Liam trok het portier open en stapte toen in, nadat hij zijn gordel had vast geklikt reden we terug naar de villa. “Weet de rest eigenlijk wel dat ik kom?” Vroeg Leila aan ons, ik knikte en keek achterom. “Ja, Harry was er erg blij mee.” Zei ik toen lachend, Liam lachte zachtjes en Leila keek me vragend aan. “Laat maar, haha.” We wisten allemaal dat Harry altijd wel wat voelde voor Leila alleen was er nooit wat van gekomen, tussen hun. Ik zag het huisje al in zicht komen en toen we de oprit op reden zag ik de deur open gaan en mijn broer samen met Louis naar buiten komen gerend. “Harry! Louis!” Riep Leila vrolijk toen ze de auto uitstapte en ze meteen knuffelde. Ik zag mijn broer meteen stralen terwijl ze met Leila aan het praten waren, samen met Liam pakte ik haar koffers en zette ze neer op de oprit. We liepen naar binnen toe en ik trok Leila meteen mee naar de veranda waar ik Casey zag zitten. “Casey, dit is Leila!” Casey stond op om haar een hand te geven en met een glimlach op haar gezicht stelde ze zich voor. “Victoria heeft al veel over je verteld.” Zei Leila lachend en ik vroeg of ze wat drinken wilden, beide knikte ze en ik liep naar de keuken toe om wat drinken te pakken. Ik zag dat de jongens net boodschappen hadden gedaan dus was er gelukkig genoeg te drinken en te eten. En aan het eten te zien, was Niall gegaan aangezien er meer snoepgoed, koek en chips lag dan fatsoenlijk eten. Ik pakte voorzichtig de drie glazen op en draaide me voorzichtig om, maar omdat ik schrok van een gedaante die de keuken in kwam liet ik alles uit mijn handen vallen waardoor de hele grond nu verspreid lag met glas en cola. “Fijn..” Mompelde ik en ik zocht meteen naar een doekje. “Kom, laat me je helpen.” Lachte Louis, die dus de keuken in kwam. Ik wilde hem een doekje aangeven maar gleed daardoor uit over de cola en knalde toen keihard tegen de grond aan. “Aauw, mijn hand.. shit.” Ik keek naar mijn hand waar wat bloed aan zat en glasscherven. “Je bent gelukkig niet zo klunzig.” Zei Louis die me overeind hielp. “Ga zitten, ik ruim dit op en dan maken we je hand schoon.” Eigenwijs wilde ik weer opstaan maar toen hij me streng aan keek bleef ik rustig zitten terwijl het bloed uit mijn hand leek te stromen. “Ik leid zo nog aan bloedarmoede, ik maak het wel schoon.” Zei ik en ik deed een tweede poging om op te gaan staan maar Louis duwde me weer terug. “Ik zag hier ergens een doos met pleisters en ontsmettings middel liggen.” Mompelde hij toen. “Daar.” Ik wees naar de hoek van het aanrecht waar een oranje verbanddoos lag, Louis viste het van het aanrecht af en zette toen een stoel tegen over me waar hij op ging zitten. ‘” Wat is er gebeurd?” Vroeg Zayn die binnen kwam gelopen. “Ik wilde drinken pakken, alleen werd dat een heel avontuur.” Zei ik nors, omdat ik nog steeds zelf mijn hand wilde schoonmaken. Ondanks dat ik wist dat – dat toch niet zou gaan lukken. Louis spoot met iets op mijn hand waardoor het begon te branden als een gek, ik begon te kreunen van de pijn en wilde mijn hand los trekken. “Doe nou niet zo eigenwijs, je lijkt wel 5 nu.” Lachte Louis, ik keek hem boos aan en wierp toen een boze blik naar Zayn die het allemaal erg grappig vond. Hij liep meteen naar buiten waar ik hem nog hoorde lachen en zodra Louis de pleister op mijn wond hand geplakt stond ik op. “Dankjewel Louis. Geen probleem Victoria.” Zei Louis lachend, ik keek hem met een lach aan. “Dank je Louis.” Zei ik toen maar, omdat het bloeden gestopt was door hem en de glasscherven uit mijn hand waren. “Wat een kluns van een vriendin heb je toch weer Liam.” Hoorde ik Louis nog mompelen, voor hij ook naar buiten ging, tegen Liam die de keuken in kwam en me even raar aan keek. Ik hield mijn hand omhoog en hij begon te lachen, heel fijn hoor – uit worden gelachen door je vriendje.