Impossible // Liam Payne

Part 53

We waren nog steeds op het strand en hadden net uitgebreid gegeten, dankzij Zayn en Liam die eten bij de McDonalds waren gaan halen voor ons allemaal. Ik zat recht overeind met mijn knieën opgetrokken op het badlaken en dronk nog wat van mijn aardbeien milkshake, nou ja mijne, die van Liam. We hadden een soort kampvuur aangemaakt maar ik had het nog steeds erg koud, en mijn jurkje leek niets te helpen om het warmer te krijgen. Ik rilde even van de kou en keek toe hoe de rest marshmallows aan het verwarmen waren bij het vuur, ik keek naar Leila en mijn broer die het erg leuk leken te hebben met elkaar en een glimlach sierde mijn gezicht toen ik hem zo vrolijk zag. Liam kwam op me af gelopen en kwam achter me zitten waardoor ik nu tussen zijn benen zat, hij sloeg zijn armen om me heen en een verwarmd gevoel overspoelde mijn lichaam. “Je hebt het koud.” Zei Liam zachtjes en ik knikte. Hij hield zijn armen van me weg en ik hoorde hem zijn vest uit doen, die vervolgens om mijn schouders heen werd gelegd. Ik stak mijn armen door de mouwen heen en voelde toen Liam’s armen weer om mijn lichaam heen gewikkeld. “You’re beautiful.” Hoorde ik hem fluisteren en ik was blij dat het donker was, zodat hij mijn knalrode gezicht niet kon zien. Ik draaide me half om en drukte mijn lippen tegen die van hem. “Zullen we zo naar het huis gaan?” Vroeg ik aan hem toen ik een geeuw moest onderdrukken, ik voelde dat ik moe werd en ik deed nu niets liever dan het bed inkruipen en in slaap vallen met Liam naast me. “Wij gaan.” Zei Liam en we stonden op. “Doe het veilig!” Riep Louis lachend en ik keek hem boos aan, hij hield meteen zijn handen in de lucht alsof hij onschuldig was. “Shut up, Louis.” Snauwde ik naar hem, hij was ook echt de enige die zulke ongepaste opmerkingen kon maken. We zeiden gedag tegen de rest en liepen toen over het zand naar het huisje toe. Het was echt ongelofelijk koud geworden en ik was dan ook blij dat ik het vest van Liam aan had. Hij had zijn arm om mijn schouders heen geslagen en in stilte liepen we de weg af naar het huisje, het was niet eens een ongemakkelijke stilte. We kwamen aan bij het huisje en we liepen meteen door naar boven, ik wilde het liefst zo snel mogelijk het bed in gaan, warm onder de dekens. “Het is echt te koud, voor dit land.” Mompelde ik toen ik mijn koffer opende en op zoek ging naar een groot shirt om in te kunnen slapen. “Liam?” mompelde ik zijn naam, toen ik nergens in mijn koffers wat kon vinden. “Ja?” Ik stond op en draaide me om. “Mag ik een shirt van jou, om te slapen?” Vroeg ik en hij knikte, hij pakte een simpel shirt uit zijn koffer en gaf het toen aan me. “Ben zo terug.” Ik liep de kamer uit om naar de badkamer te gaan en kleedde me toen daar om, aangezien ik best klein was en het shirt dus veel te groot, kwam het ruim over mijn kont heen. Ik liep weer terug naar de slaapkamer, die ik leeg aantrof, ik legde mijn kleding op mijn koffer en liep toen de trap af naar beneden. “Liam?” Riep ik door het huis heen. “Keuken!” Kreeg ik terug als antwoord en lachend liep ik naar de keuken toe, waar ik hem inderdaad aantrof. “Wil je ook?” Vroeg hij aan me toen hij een pak chocomel’ omhoog hield, ik knikte en ging aan de keukentafel zitten en leunde met mijn hoofd op mijn hand terwijl ik toe keek hoe hij de chocomelk opwarmde en in twee mokken schonk. “Hier.” Hij schoof een mok onder mijn neus en kwam toen tegenover me zitten. “Dank je.” Ik pakte de mok vast die warm aan voelde en ik blies wat zodat het zou afkoelen, ik dronk wat van de chocomel en Liam keek me lachend aan. “Wat?” Vroeg ik fronsend. “Je hebt allemaal chocomel bij je mondhoeken.” Zei hij lachend en ik hield meteen mijn hand voor mijn mond, maar gek genoeg schaamde ik me totaal niet meer bij hem.