Impossible // Liam Payne

Part 6

“Oh ja, Victoria we gaan zo met z’n allen wat drinken in de stad.” Ik zuchtte, want ik wist al wat hij me zou gaan vragen en ik beet even op mijn onderlip omdat ik gewoon geen ‘nee’ meer zou kunnen zeggen. “Ga je mee?” Roekeloos knikte ik en ik had vrijwel meteen spijt gekregen. Een glimlach sierde Harry zijn gezicht en vervolgens stond hij op van mijn bed en liep toen de kamer uit. Ik sloot mijn ogen voor even en stond toen maar op, ik haalde een borstel door mijn haar heen en keek in de spiegel. Ik had een strak topje aan en een lichte skinnyjeans met wat scheuren er in, wat zo hoorde. Ik schudde mijn hoofd en griste mijn grijze sweater van mijn stoel af en trok die over mijn hoofd, niet dat ik me zo beter voelde maar ik deed er alles aan om mezelf te verbergen. Onzeker keek ik nog een keer in de spiegel en liep toen maar op mijn vans de trap af, waar ik de jongens al zag staan wachten. Fijn dat ook nog, nu had ik alle aandacht en dat was iets wat ik nou net niet wilde. “Gaan we?” Vroeg ik toen maar met een zachte zucht, die natuurlijk weer niet onopgemerkt bleef. “Wat is er?” Ik keek naast me, de jongen met het donkere haar keek me fronsend aan. Zayn. “Niks hoor.” Loog ik. Ik loog wel erg vaak tegen ze, niet alleen tegen hun maar ook tegen de vriendin van Liam – die ik niet kon uitstaan – en zelfs tegen mijn broer. We liepen over de stoep richting de stad, wat gelukkig niet ver was. Ik voelde dat Zayn naast me bleef lopen en me wantrouwend aan keek maar ik weigerde om terug te kijken. Ze waren luid aan het lachen met elkaar en ik liep er maar wat bij, dat was dus een van de redenen dat ik nooit met ze mee wilde gaan. Het was al donker aan het worden waardoor er een frisse lucht hing en de lucht oranje was door de zon die onder ging. Harde geluiden kwamen steeds dichterbij waardoor ik wist dat we bij de stad aan waren gekomen, we besloten om op een terrasje te gaan zitten. Ik bestelde een ice tea en luisterde aandachtig naar de gesprekken van de jongens, die op zich wel interessant waren maar ik hield me er veilig buiten. De spraken over hun aankomende tour die ze zouden gaan houden in Italië. Ik was zó jaloers op ze, ze mochten naar de meest geweldige plekken gaan om te doen wat ze het liefste deden – zingen. Ik pakte het ijskoude glas vast met op de rand een schijfje citroen en nipte er wat ice tea uit. “Weet je al wanneer de tweede ronde is?” Werd er in ene aan me gevraagd. Ik keek opzij en zag dat Zayn zijn blik op mij had gericht, niemand had het opgemerkt dat hij tegen me sprak dus besloot ik maar op zijn vraag in te gaan. Het was sowieso niet netjes geweest als ik dat niet deed. “Ja, de 28ste dacht ik.” Zei ik en een kleine glimlach sierde mijn gezicht, hij knikte even. “Dat ik zaterdag al?” Ik dacht even na en besefte me toen dat hij gelijk had. “Klopt, ik moet alleen nog een liedje zoeken en instuderen.” Zei ik toen, ik begon me langzaam op mijn gemak te voelen – en dat was dan ook alleen bij hem. De rest van de jongens lieten me nog steeds zenuwachtig en ongemakkelijk voelen. 

Zayn had allerlei liedjes voor me opgeschreven op een blaadje die ik zou kunnen zingen, dus toen we thuis waren gekomen was ik meteen naar mijn kamer gevlucht om ze op te zoeken en te beluisteren. Ik zat met mijn macbook op mijn bed en had uiteindelijk een liedje gekozen die Zayn me had voorgesteld. Ik stond op van mijn bed en liep over de gang naar de kamer van Harry waar hard muziek vandaan kwam. Ik klopte op de deur en wachtte netjes op antwoordt. “Binnen!” Dat dus. Ik deed de deur open en liep zijn kamer in. “Mag ik het nummer van Zayn?” Harry trok zijn wenkbrauw op en keek me verbaasd aan, ik grinnikte even en vertelde hem toen dat ik Zayn beloofd had hem te sms’en als ik een liedje had gekozen.