Impossible // Liam Payne

Part 73

73. Tonight.

"Gaan we dit keer wel met de lift?" Vroeg ik aan Liam toen we voor de Eiffeltoren stonden, lachend knikte hij en samen sloten we aan bij de rij die er stond. Hij was gelukkig niet super lang, dus na een uur zaten we dan toch eindelijk in de lift. Ik stond tegen Liam aangeleund en hij had zijn armen om mijn middel gewikkeld, de mensen die ook in de lift stonden keken ons met opgetrokken wenkbrauwen aan maar ik trok me er totaal niks van aan. Ik was gelukkig. Ik keek even naar Liam die wat om zich heen aan het kijken was, maar toen hij doorhad dat ik hem aan het aanstaren was ontstond er een glimlach op zijn gezicht en drukte hij een kus tegen het puntje van mijn neus aan. Ik glimlachte even en toen de deuren open gingen liepen langzaam alle mensen eruit en gingen hun eigen weg, net zoals wij deden. Hand in hand liepen we naar buiten en gingen toen ergens zitten, ik zat tegen hem aan en keek over de rand heen van de toren. "Waarom ga je niet weer proberen met xfactor mee te doen?" vroeg Liam uit het niets aan me, ik keek hem fronsend aan en schudde toen toch maar mijn hoofd. "Nee, ik verpest het toch wel weer." Hij pakte mijn hand even vast en keek me toen aan. "Je moet stoppen met zo onzeker te doen, je zingt geweldig. Ze lieten je de eerste keer door gaan, dus waarom nu niet?" "De tweede keer was ik niet door." Mompelde ik toen en liet mijn hoofd rusten op zijn schouder. "Je had een kleine fout gemaakt, die zal je nu niet meer maken." Ik keek hem even dankbaar aan maar schudde toen weer mijn hoofd. "Ik wil het wel goed zo." En toch was ik nieuwsgierig waarom hij wilde dat ik weer mee ging doen. "Hoezo eigenlijk?" Hij staarde even voor zich uit maar keek me toen toch aan om antwoordt te geven. "Je hebt talent, dat mag je niet links laten liggen." Ik grinnikte even en drukte toen een kus op zijn lippen. "Het komt wel goed." Zei ik toen en hij knikte. Hij was zo ongelofelijk lief en ik mocht me echt terecht gelukkig voelen met hem aan mijn zijde.

Na twee uur lang onze tijd bij de Eiffeltoren te hebben verdoen, zijn we weer terug naar het hotel gegaan. Morgen zouden we weer terug keren naar Engeland en het had me echt goed gedaan. Deze paar dagen weg, weg van alles en weg van mijn zorgen. Hij liet me alles even vergeten en daar was ik hem ontzettend dankbaar voor. "Hoe gaat het nu met je?" Vroeg Liam voorzichtig aan me, ik haalde mijn schouders op en keek hem bedenkelijk aan. "Wel oké." Ik wist waar hij op doelde, ik had deze paar dagen niet veel gegeten en als ik dat wel had gedaan had hij me goed in de gaten gehouden of ik het wel binnen zou houden. Maar ik had hem beloofd dat ik niks zou doen, en heb dus ook mijn best gedaan en tot nu toe was het me gelukt. Wel met moeite. Ik pakte mijn tas weer verder in en toen ik recht stond zag ik dat Liam ook al bijna klaar was, zo hoefden we morgen ochtend niks meer te doen dan alleen de laatste spullen te pakken die we in de ochtend alleen nog nodig zouden hebben. "Mag ik je haar stijlen?" Liam keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan en lachte even, maar toen hij zag dat ik serieus was knikte hij. "Ja hoor.." Ik giechelde even en pakte mijn stijltang weer uit de tas, het begon al donker te worden buiten dus besloten we maar een film op te zetten en Liam ging op de grond voor het bed zitten ik ging achter hem op het bed zitten en begon zijn krullen te stijlen. Altijd leuk, het haar van je vriendje doen.