Impossible // Liam Payne

Part 45

Het concert was afgelopen en het was nog maar half elf, normaal gesproken liep alles vreselijk uit maar ze waren nu redelijk op tijd klaar. Ze waren zich allemaal aan het omkleden en samen met Casey wachtte ik buiten op ze met een paars bekers van Starbucks die we net snel samen gehaald hadden. De jongens kwamen naar buiten alleen.. er miste een. “Waar is Liam?” Vroeg ik meteen en Louis begon te lachen. “Hallo Victoria, het concert ging goed hoor.” Zei hij lachend terwijl we richting de auto liepen. Ik zuchtte even en rolde met mijn ogen. “Waar is Liam?” Probeerde ik nog een keer, Louis haalde zijn schouders om maar ik wist dat hij wist waar Liam uithing. Ik liet het maar voor wat het was en stapte de auto in, ik overhandigde twee bekers aan Louis en Zayn en Casey gaf ze aan Niall en Harry. Louis reed ons naar het hotel en daar aangekomen stapten we meteen uit en liepen we door naar de kamers, ik haalde het pasje door de gleuf en toen het lampje groen begon te branden liep ik de kamer in en zette mijn beker op het kastje. Ik trok mijn schoenen en vestje uit en liet toen mijn blik vallen op het briefje wat op het bed lag, ik liep er naar toe en toen ik mijn naam er op zag staan met sierletters. Ik vouwde het briefje open en herkende meteen het handschrift van Liam, met zwarte inkt stond er op het briefje geschreven dat ik de roze notitie blaadjes moest volgen. Ik lachte even en keek toen om me heen, ik zag een vel roze papiertje vast geplakt aan de deur, ik trok mijn schoenen weer vlug aan en keek toen wat er op het briefje stond. Open the door and follow the arrows. Ik deed wat er op het briefje stond en opende de deur, ik keek de gang in en zag meteen een roze briefje op de muur hangen waar een pijl op getekend stond. Ik liep verder door de gangen en hoe verder ik liep hoe meer briefjes ik moest lostrekken van de muur en moest volgen. Ik kwam beneden uit bij de lobby en liep naar de receptie toe, aangezien er op het laatste briefje stond dat ik daar heen moest gaan. Het meisje achter de balie keek me met een glimlach aan en wees toen naar een ander briefje. “Thank you!” Zei ik vlug en liep snel op het briefje af waar, hoe verassend, nog een pijl op stond. Hij leidde naar buiten en toen ik naar buiten liep voelde ik meteen een koude windvlaag over mijn lichaam heen gaan. Ik keek om me heen aangezien ik nu geen idee had welke kant ik op moest gaan, ik keek naar rechts en zag toen een roze briefje geplakt op een lantaarn paal, ik liep er op af en liep recht door en haalde alle briefjes los die ik tegen kwam. Ik stak de weg over na dat er verscheidene auto’s voorbij waren gereden, met mijn armen over elkaar geslagen liep ik stug verder en ik zag hoe ik dichterbij een park kwam ik rilde even maar toen ik zag dat de briefjes er naar toe leidde wist ik dat ik het gewoon kon vertrouwen. Ik zag nog een briefje hangen aan de boom en las wat er op stond. Almost. Ik glimlacht even en liep toen naar de boom aan de andere kant van het pad waar een briefje op zat met een pijl en liep toen verder. Ik zag in de verte een steiger aan het water liggen waar wat licht brandde en ik liep er langzaam op af, met een glimlach op mijn gezicht liep ik op Liam af die wat verder op aan het water zat. Ik ging naast hem zitten en liet de briefjes op zijn schoot vallen, hij keek me met een glimlach aan en trok me toen tegen zich aan. “Iemand vertelde dat een van ons die eerste stap moest gaan zetten.” Zei hij zachtjes en ik glimlachte breed. “Ik ben gek op je, sterker nog, ik ben vreselijk verliefd op je. Ik wil je bij me hebben, voor zolang het kan en ik..” Hij zocht naar woorden en ik voelde dat hij zenuwachtig was, ik grinnikte even en legde mijn hand op zijn wang waardoor ik er voor zorgde dat hij me aan keek. “Be my boyfriend.” Zei ik zachtjes, het was er uit voor ik het wist maar ik had er totaal geen spijt van. “I will.” Fluisterde hij en ik voelde niet veel later zijn zachte lippen tegen de mijne aan, ik legde mijn hand in zijn nek en ik voelde zijn hand op mijn heup. Dit was werkelijk het beste gevoel ooit. Ken je dat verhaal, dat mensen zeggen dat je vuurwerk ziet als iemand de ware is voor je? Nou, ik zag het.