Impossible // Liam Payne

Part 20

We waren aangekomen in Nederland en we waren er meteen allemaal op uit gegaan, we liepen rond in de grote stad: Amsterdam. Het was zó geweldig hier en zo anders dan in Londen. Ik werd aan mijn pols mee getrokken een winkel in en lachend keek ik toe hoe Zayn en Louis de winkel door liepen en door de reken heen keken. Ze viste er soms een aantal shirtjes uit maar hingen ze dan weer terug, omdat ze toch niet zo geweldig waren. “Jongens, kunnen jullie niet gewoon wat zoeken, kopen en dan de winkel verlaten?” Zuchtte ik toen en ik liet mezelf neervallen op een stoel. “Nee!” Riepen ze luid terug en ik voelde het schaamrood naar mijn wangen stijgen toen ze zich als een stel idioten begonnen te gedragen. Ik schaamde me letterlijk dood voor zich. “Louis, Zayn kom op. We moeten zo bij dat interview zijn!” Bemoeide Liam zich toen, ik keek hem dankbaar aan en stond toen op om alvast de winkel uit te lopen. Niet veel later kwamen Zayn en Louis de winkel met – alsnog – een paar shirts en we baande een weg door de mensen massa, ze werden nog een paar keer herkend door wat tienermeisjes en daar gingen ze dan ook met alle liefde mee op de foto. Emily keek jaloers toe hoe Liam met een meisje op een foto ging en ik kon niets anders dan geïrriteerd met mijn ogen rollen. Het was maar een fan, niet meer en niet minder. We waren bijna bij het gebouw waar de jongens een interview hadden en ik zag aan Harry dat hij nerveus begon te worden, ik grinnikte en sloeg mijn armen om mijn broer heen. “Niet zenuwachtig zijn hè.” Zei ik met een glimlach en ik voelde hoe Harry me een stevige knuffel gaf. We waren aan het wachten beneden bij de receptie en over een paar minuten zouden ze worden opgehaald, wat in hield dat ik alleen was met Emily voor het komende uur. Aangezien we niet bij het interview mochten blijven. “One Direction?” Vroeg een vrouw met wat gebrekkig engels aan ze. De jongens knikte en Harry liet me los en ik wenste hem snel succes toe voor ze allemaal weg liepen. Ik ging op een bank zitten en ik zag Emily Liam een kus geven voor ze bij me kwam zitten, voor ze nog een woord tegen me kon zeggen had ik mijn oordopjes al in gedaan en luisterde ik rustig naar mijn muziek terwijl ik wachtte op de jongens die bezig zouden zijn met het interview.“En hoe ging het?” Vroeg ik aan Harry toen hij als eerste kwam aangelopen. “Goed! Het was super gezellig en na een tijdje ging het gewoon allemaal snel voorbij.” Zei hij en ik hoorde aan hem dat hij er tevreden over was. “Mooi.” Ik glimlachte even en keek toen naar de rest die kwam aangelopen, ze hadden allemaal een lach op hun gezicht “Kom dan gaan we ergens wat drinken.” Iedereen stemde in met het idee van Niall en we liepen het gebouw in en besloten toen bij de eerste en beste starbucks wat te gaan halen, uiteindelijk kwamen we er eentje tegen vlakbij het Leidseplein en haalde toen allemaal wat koffie en gingen ergens rustig zitten.