Impossible // Liam Payne

Part 24

“Victoria! Wakker worden!” Ik opende langzaam mijn ogen maar toen het felle licht van de zon, in mijn ogen scheen deed ik ze meteen weer terug dicht. Ik kreunde even en trok het deken hoger. “Nee, nee opstaan!” Een koude windvlaag ging er over mijn lichaam heen toen het deken ruw van me af werd getrokken. “Kom op, we moeten over tien minuten al op de weg rijden!” Ik hoorde de paniek in Harry zijn stem en grinnikend opende ik mijn ogen. Ik zag dat mijn koffers al gepakt waren op eentje na, aangezien ik me nu ook nog moest omkleden. Ik ging recht overeind zitten en ging op de rand van het bed zitten. “Verdwijn eens uit mijn kamer sunshine, dan kan ik me omkleden.” Harry liet zich dat geen tweede keer zeggen en stormde mijn kamer uit met een koffer, ik stond op en kleedde me snel om – om vervolgens mijn tweede koffer dicht te doen. Ik controleerde even of écht alles was gepakt uit de badkamer en slaapkamer en toen ik niks meer zag, liep ik met in mijn linkerhand mijn iPhone en in mijn rechterhand mijn koffer. Ik liep de deur uit en wachtte dit keer geduldig bij de lift tot de deuren zouden open schuiven. Ik keek even hoe laat het was en bij het zien van die vreselijke tijd dook ik het liefst weer mijn bed in. Het was half zes en ik was totaal niet uitgeslapen. Ik kwam aan bij de lobby en toen Harry me zag aan komen lopen zuchtte hij opgelucht en nam hij mijn koffer over zodat die ook in de bus kon worden gezet. “Lekker geslapen?” Werd er aan me gevraagd door Zayn, ik knikte en ging naast hem zitten. Iedereen was super rustig en Harry liep weer als enige als kip zonder kop druk te doen. Al kwamen we een uurtje te laat bij onze volgende bestemming, het zou niet erg zijn – het was niet dat ze meteen het podium op werden geduwd. “Waar gaan we eigenlijk heen?” Vroeg ik toen, aan de jongens. “Parijs.” Zei Louis. “Echt? Wat leuk!” Enthousiasme nam meteen mijn lichaam over, ik wilde altijd al eens naar Parijs gaan en ik droomde meteen weg bij het idee dat ik daar over een paar uur zou zijn. Nou ja, ‘paar uur’ het was bijna een halve dag rijden dus we zaten nog wel even. We werden geroepen door de manager van de jongens en stonden meteen op, we stapte de bus in en natuurlijk zat onze chaoot Harry er al. Ik keek hem lachend aan en schudde even met mijn hoofd. Ik ging zitten op de bank en sloot toen mijn ogen weer, ik wilde zo graag weer slapen maar ik had in de bus geen bed dus dat zou moeilijk gaan. “Oké jongens, en meisje, we rijden zo naar Parijs het duurt ongeveer vijf tot zes uur rijden.” Iedereen knikte wat en ik begon meteen weer enthousiast te doen. Ik had er zo ongelofelijk veel zin in. “Hoelang blijven we in Parijs?” Vroeg ik. “Een week!” Mijn ogen werden meteen een stuk groter. “Echt?! Wauw!” Er sierde een glimlach op mijn gezicht die niemand er meer zou af krijgen, tot we Parijs zouden verlaten. De bus begon te rijden en we waren weer met zijn zessen achter gelaten, ik liet me tegen Zayn aan zakken die aan mijn andere kant zat en ik sloot mijn ogen weer voor even. “Oeh, zie ik hier wat opbloeien?” Ik opende meteen weer mijn ogen en ging recht zitten, ik keek Niall vernietigend aan en schudde mijn hoofd. “We zijn gewoon goede vrienden.” Verklaarde Zayn mijn actie van net. Ik knikte als instemming en zuchtte toen, ik zat eigenlijk wel lekker maar ik wilde niet de indruk opwekken dat we iets voor elkaar voelde – bij de andere. Toen we op de snelweg reden begon iedereen zijn eigen ding te doen, wat inhield, Liam en Harry hadden een console in hun handen en Niall en Louis zaten achter de laptop en Zayn klooide wat met zijn iPhone. Ik keek ze allemaal observerend aan en liet me toen maar op mijn zij vallen waardoor ik half op de bank lag, ik wilde nog steeds slapen maar die lag niet echt super comfortabel. “Je mag wel even op mijn bed liggen hoor als je wilt?” Stelde Zayn voor. “Graag.” Ik bedankte hem en liep toen naar het slaapgedeelte, ik ging op het bed van Zayn liggen en sloot doen mijn ogen en niet veel later voelde ik me weer wegzakken in een diepe slaap. En niemand die me mocht wakker maken tot we waren gearriveerd in Parijs.