Impossible // Liam Payne

Part 30

Samen liepen Liam en ik door de kleine straatjes van Parijs heen en we waren ontzettend hard aan het lachen om de meest domme dingen. Ik had nooit kunnen bedenken dat ik zoveel lol met hem zou gaan hebben, of überhaupt met hem zou gaan praten. Liam had zijn arm om mijn schouder heen geslagen en we kwamen net van de Starbucks vandaan, waar we minsten tien minuten lang hebben geprobeerd uit te leggen wat we nou precies wilde – aangezien het meisje ons voor geen meter begreep. Ik dronk wat door het groene rietje heen en we kwamen terecht op een gigantisch groot plein wat sfeervol verlicht was. Voor ons was de Notre Dame en met grote ogen keek ik er naar, het was echt super mooi. “Gaan we er heen?” Vroeg ik met pretoogjes, Liam knikte lachend en we liepen over het grote plein wat voor dit tijdstip – half 10 – nog best druk was. We liepen richting het kathedraal en liepen toen naar binnen, er was bijna niemand op maar een paar toeristen na die overal foto’s van aan het maken waren. We liepen wat verder naar binnen en ik keek tuurde in het rond. Heel bijzonder was het niet, maar ergens ook weer wel. Na nog even wat rond gekeken te hebben liepen we weer naar buiten en besloten toen op een terrasje wat te gaan drinken. “Daar is een ijs salon.. gaan we ijs halen?” Vroeg ik toen we onderweg waren naar het terras. “Klinkt beter, ja.” Zei hij toen en we liepen de andere kant op richting de ijs salon, hij hield de deur voor me open en kwam toen achter me aan. Er was zo veel ijs dat ik niet eens wist wat ik moest nemen. Een beetje verward keek ik naar alle soorten ijs die achter het glas lagen, ik keek even naar Liam maar die leek het ook niet bepaald te weten. “Ik heb een idee.” Mompelde ik toen ik naar de borden boven al het ijs keek, je kon namelijk een grote bak halen met tien verschillende smaken. “En dat is?” Vroeg hij nieuwsgierig aan me, ik wees naar het bord en hij keek er even bedenkelijk na en knikte toen maar toch. “We willen zo’n grote bak.” Zei Liam vriendelijk tegen de man, in de hoop dat hij Engels zou kunnen verstaan. De man knikte en liep even naar achteren en kwam vervolgens terug met een grote schaal waar het ijs – waarschijnlijk – in zou moeten. “Welke smaken willen jullie?” Vroeg de man toen met een glimlach aan ons. “Citroen, chocolade, mokka, hazelnoot, banaan?” Stelde ik voor, Liam knikte en keek toen verder welke smaken er bij konden terwijl de man druk bezig was met het ijs uit de bakken te scheppen. “Drop, smurfen, aardbei, frappuchino en ..” hij keek even naar de smaken en dacht na. De man keek hem afwachtend aan, hij had alles al op de grote schaal gezet. “Doe dat groene maar.. geen idee wat het is.” Zei hij toen en de man haalde wat bolletjes uit de bak. We rekenden het ijs af en liepen toen met de schaal naar een plekje achter in het kleine winkeltje. Ik ging zitten en haalde mijn iPhone tevoorschijn, ik maakte snel een foto van het ijs en stuurde het naar Zayn die meteen terug stuurde dat hij jaloers was. Ik grinnikte even en stopte toen mijn iPhone weer weg, ik nam wat happen van het ijs en keek ondertussen naar Liam die nog druk met zijn iPhone bezig was. Hij legde hem neer op de tafel en keek me toen aan met ’s werelds liefste glimlach. “Heb je zin in het optreden morgen?” Vroeg ik na een tijdje en ik nam weer een hap van het ijs. Liam knikte enthousiast. “Ja, ik vind het nog steeds zo raar.. dat al die mensen voor ons komen.” Zei hij toen en ik lachte even bij het zien van zijn dromerige gezicht. “Ben je er morgen ook gewoon weer bij?” Vroeg hij toen aan me. Ik knikte. Natuurlijk zou ik er bij zijn, ik zou het voor geen goud willen missen. “Hoezo?” Vroeg ik toen, hij haalde zijn schouders op en ik wist dat hij iets achter hield maar het niet durfde te zeggen, of wilde.