Part 76

208 11 0
                                    

76. You need to shut up.

Ik opende langzaam mijn ogen na een heerlijke slaap te hebben gehad, ik had geen pijn meer gevoeld na dat ik de pijnstillers had genomen en die in zijn werking waren gegaan. Zachtjes werd er geklopt op mijn deur en nadat ik 'binnen' had gezegd ging de deurklink omlaag. Louis en Zayn kwamen mijn kamer binnen gelopen met een plateau waar allemaal eten op stond, ik schoot in de lach en liet ze op mijn bed zitten. 'Hoe gaat het? Harry heeft alles verteld.' Ik beet even op mijn onderlip en schoof mijn haar achter mijn oren. 'Het gaat wel beter, ik heb nu geen pijn meer.' Louis keek even naar Zayn die toen kort knikte. 'We weten het.. van je eetprobleem.' Ik fronste even en dacht meteen aan Harry, of Liam, die zijn mond niet had kunnen houden. 'Wat en wie heeft het verteld?' Vroeg ik en ik ging rechtop zitten tegen mijn kussens aan. 'Harry natuurlijk. We zagen aan hem dat hij zo bezorgd was om je de laatste tijd, net als Liam alleen hield die stevig zijn mond dicht.' Ik grinnikte even en knikte. Het was ook niks voor Liam geweest om zijn mond voorbij te praten. 'We gaan je allemaal helpen ja?' Ik keek Louis dankbaar aan en Zayn gaf me een stevige knuffel. 'Nou, opeten dit. Anders zijn we hier voor niets zo vroeg gekomen.' Ik lachte even en pakte doen het glas jus d'orange vast en nam er een slok van. 'Jullie moeten wel mee eten.' Zei ik toen er wel erg veel eten op lag. Dat lieten ze zich geen tweede keer zeggen en pakte allebei een croissantje vast. 'Wat heeft Harry jullie verteld?' vroeg ik ze nieuwsgierig. 'Waarom je het deed en zo.' Ik slikte even en knikte toen, jeetje wat was dit ongemakkelijk. 'Maak je maar geen zorgen hoor, we snappen het ergens wel maar je moet wel weten dat je echt een heel mooi meisje bent.' Zayn knikte, als teken dat hij Louis gelijk gaf en ik keek ze met een zwakke glimlach aan. 'En je hoeft niks aan jezelf te veranderen.' Vulde Zayn hem aan. 'Jullie zijn lief.' En ik keek ze dankbaar aan. 'Ik ga jullie missen als jullie weg zijn.' Mompelde ik en ik stak het laatste stukje van mijn croissantje in mijn mond. 'Wij jou ook hoor, kleine.' Zayn woelde met zijn hand door mijn haar heen waardoor ik moest lachen en een poging deed het weer glad ze leggen. Wat mislukte. 'Nou, wij gaan naar beneden. We zien je zo.' Ik knikte en wachtte tot ze mijn kamer weer verlaten hadden, ik stond langzaam op van mijn bed en liep naar mijn kast om daar een simpele sweater uit te trekken en een zwarte skinny jeans. Ik kleedde me om en maakte aanstalten om naar beneden te gaan, waar ik al meerdere jongensstemmen hoorde. Ik liep op mijn sokken de trap af, wat gekraak veroorzaakte en meteen viel het stil. 'Jullie mogen verder lachen hoor.' Mompelde ik en liep regelrecht door naar de keuken, ik zette het plateau wat eerst volstond met eten op het aanrecht en deed de vieze dingen in de vaatwasser en keek even om toen ik mijn moeder binnen zag komen lopen. 'Hoi.' Mompelde ik toen ze me begroette met een glimlach. 'Ik wil even met je praten over vannacht.' Ik gooide hard de vaatwasser dicht en keek haar toen zuchtend aan. 'Moet dat echt?' vroeg ik en een kreun verliet mijn mond. Mijn moeder ging zitten op een van de stoelen en gebaarde dat ik hetzelfde moest doen, met tegenzin nam ik plaats tegenover haar en ik had meteen het gevoel dat ik op het kantoor van de hoofddirecteur zat van school. 'Ik wil dat het even tot je doordringt, dat dit niet goed is Victoria. Het gaat alleen maar slechter met je en je ziet er vreselijk uit.' Ik fronste even en keek haar boos aan. Ik balde mijn vuisten onder de tafel en luisterde naar de beledigingen die ze tegen me zei. 'Ik had een prachtige dochter en die heeft zichzelf alleen meer verpest en ik wil niets liever dat je weer de oude wordt.' Ik wendde mijn blik van haar af en voor ze nog verder kon gaan stond ik op waardoor de stoel hard naar achteren schoof. Boos liep ik de keuken uit en trok mijn schoenen aan, ik had de jongens me verbaasd zien aankijken maar ik drong allemaal even niet tot me door. Ik trok mijn capuchon over mijn hoofd en liep naar buiten en gooide de deur vervolgens met een harde knal dicht.

Impossible // Liam PayneWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu