Impossible // Liam Payne

Part 57

We hadden net gegeten en ik voelde me vreselijk, ik was naar boven geslopen en had mezelf opgesloten in de badkamer. Ik zat op de rand van het bad en staarde naar de wc, ik twijfelde of ik het moest doen. Mijn ene helft zei van niet, maar de andere helft schreeuwde keihard van wel. Ik wilde zo graag dunner zijn, dus zou ik me moeten overgeven aan de helft die schreeuwde. Een stem in mijn hoofd, die schreeuwde dat ik het moest doen voor mijn eigen bestwil. Ik huiverde even maar stond toen toch op, ik deed mijn bruine haren in een slordige knot die wat losjes hing en pakte toen mijn tandenborstel van de wasbak af, ik liet me langzaam door mijn benen zakken en steunde toen met mijn vrije hand tegen de spoelbak aan. Ik staarde even naar het heldere water in de wc maar sloot toen mijn ogen en drukte de achterkant van mijn tandenborstel tegen mijn huig aan. Ik begon te kokhalzen en het werd steeds erger, het leek alsof mijn hele maag inhoud én mijn maag zelf in de wc lag. Er stonden tranen in mijn ogen, mijn keel deed zeer maar ik had het er voor over. Alles om dun te zijn. Ik pakte wat wc papier vast en veegde mijn mond ermee schoon. Ik bleef even roerloos zitten voor de wc, en liet me toen tegen het bad aan zakken. Ik begon zachtjes te snikken, de woorden die het meisje tegen me had gezegd in de winkel brandde gewoon nog zo erg. Het bleef maar door mijn hoofd heen spoken en het leek er met geen mogelijkheid uit te gaan. Ik boog wat voor over en gooide mijn tandenborstel weg in de prullenmand, ik wist dat er nog een paar nieuwe lagen dus daar zou ik er later wel een van pakken. Ik veegde met de rug van mijn hand mijn tranen weg en stond toen wat klunzig op. Ik staarde in de spiegel, het meisje wat daar stond was vreselijk en ik gaf het meisje van de winkel dan ook groot gelijk. Ze was niet mooi, ze was niet dun en ze was niet eens lief. Ik opende de kraan en liet het koude water de wasbak instromen, ik maakte een kommetje van mijn handen en vulde die toen met water om het vervolgens in mijn gezicht te plenzen. In de hoop dat ik er wat beter uit zou zien. Maar die hoop had ik al meteen opgegeven toen ik zag dat ik er precies hetzelfde uitzag als voorheen. Ik droogde mijn gezicht met een handdoekje en liep toen de badkamer uit, ik schrok doordat ik Louis naar boven zag komen lopen en ik probeerde mijn gezicht in plooi te houden zodat hij geen vragen zou gaan stellen. “Oh, hier was je. We gaan weer naar het kampvuur op het strand, ga je mee?” Vroeg hij aan me terwijl hij me even bekeek. “Ja, ik doe even iets anders aan.” Zei ik vlug en ik snelde toen de kamer in waar ik in sliep. Ik verving mijn high waisted short en topje voor een skinny jeans van lichtblauwe spijkerstof en trok toen een zwart shirtje aan, aangezien ik verwachtte dat het weer koud zou gaan worden vanavond. Ik keek in de spiegel, waar in ik mezelf van top tot teen kon bekijken en staarde naar mijn buik en benen. Alles leek in ene tien keer dikker te zijn geworden, ik schudde mijn hoofd en liep toen de kamer uit. Ik wilde mezelf in geen enkele spiegel meer zien, of wat dan ook. Ik liep de trap af en trok beneden mijn vans aan, ik ging op zoek naar de andere en trof ze uiteindelijk aan in de tuin. “Ah, je bent klaar!” Ik knikte wat afwezig en zag toen iedereen opstaan. Het wachten was dus op mij. “Vic.. gaat het wel?” Ik keek even naar Liam, die me bezorgd aan keek en knikte toen. “Ja, hoezo?” Vroeg ik, in de hoop dat hij niks had gemerkt van de zenuwachtige toon in mijn stem. “Geen idee, je bent zo afwezig in eens..” Mompelde hij, ik voelde me schuldig tegenover hem dus besloot ik hem maar gerust te stellen met het antwoord dat er echt niks was en een liefdevolle kus op zijn lippen.