Impossible // Liam Payne

Part 83

83. Liam Payne pov'

Ik liep het hotel binnen en zocht samen met Louis onze kamer op, aangezien we die samen deelden. Ik miste Victoria zo erg, het was gewoon vreemd geworden om niet samen met haar te zijn aangezien ik dat in Engeland bijna altijd was. We stapten de lift in en ik leunde wat tegen de muur aan terwijl ik wat doelloos voor me uit staarde, Louis en ik waren een beetje de stad gaan verkennen en het was echt geweldig hier. Op een dag zou ik dat lieve meisje hier mee naar toe nemen. 'Liam!' Ik schrok op en zag Louis al op de verdieping staan, snel liep ik de lift uit voor de deuren weer dichtschoven en sjokte achter hem aan naar onze kamer die nog maar een paar deur verwijderd was. Louis gooide de deur hard open en liet zich meteen op het bed vallen. 'Ik ben zo moe!' Lachend rolde ik met mijn ogen en trok een cardigan uit mijn koffer om die vervolgens aan te doen. 'Stel je niet aan, drama queen.' Louis keek me verontwaardigd aan en ging rechtop zitten. 'Je macbook is rare geluiden aan het maken.' Zei hij terwijl hij naar het zilveren ding wees, wat op mijn bed lag. Snel greep ik ernaar en keek wat het was, ik zag via skype waar ik nog op stond aangemeld dat er allemaal foto's werden verzonden en toen ik keek wie de verzender was sierde een grote glimlach mijn gezicht. 'Laat me raden? Victoria.' Zei Louis zuchtend en melodramatisch greep hij naar zijn hoofd en liet hij zich weer achterover vallen. Ik knikte lachend en ging toen op het bed zitten en accepteerde alle foto's een voor een. Toen ik ze opende begon ik hard te lachen en ik zag dat Louis nieuwsgierig naast me kwam zitten. 'Zijn dat..' Ik knikte en hij begon te lachen, met z'n drieën hadden ze gezichtsmaskers op en trokken de meest bizarre gezichten. Ik was blij dat ze het leuk had, zelfs als het niet met mij was, ze had het nodig.

'Je mist haar hè?' Ik keek even naar Louis en twijfelend knikte ik. 'Het is zo raar, ik ben nog maar twee dagen weg maar het lijkt wel twee weken.' Louis glimlachte even. 'Ik snap het wel hoor, jullie waren elke dag samen.' Zei hij begrijpend, ik knikte en wierp nog een blik op mijn laptop waar ze nog steeds met een grote glimlach op stond weergeven. 'Nou, nog even volhouden en voor je het weet ben je weer bij d'r.' Ik wist dat hij me probeerde op te vrolijken en hoe zeer ik het ook waardeerde, het hielp niet echt. Het nam niet weg dat ik haar ongelofelijk miste en dat ik haar niets liever dan hier bij me had. Een zachte klop op de deur liet ons weten dat er iemand voor stond en Louis sprong dan ook meteen op om open te doen, het eerste wat ik zag waren de krullen van Harry die toen binnen kwam. 'We gaan eten bij Domino's, gaan jullie mee?' Ik kon al raden van wie dat idee was. 'Ja, is goed.' Ik knikte ook en legde toen mijn laptop weer weg om vervolgens met Harry en Louis naar beneden te gaan waar Zayn en Niall al waren.