Impossible // Liam Payne

Part 27

De volgende ochtend toen ik wakker werd lag Liam nog lief te slapen in zijn bed, zachtjes pakte ik wat schone kleding nadat ik uit het raam had gekeken om te kijken wat voor weer het was. Met een donkergroen jurkje wat losjes zat en schoon ondergoed liep ik zachtjes de badkamer in. Ik zette de douche aan en toen ik me volledig ontkleed had stapte ik eronder, mijn haar wassen sloeg ik dit keer over dus waste ik alleen mijn lichaam. Na een kwartier was ik het al weer zat geworden en stapte ik onder de douche uit. Met de punt van mijn handdoek veegde ik de dampen van de spiegel weg zodat ik mezelf een beetje kon zien. Ik droogde me af en trok toen mijn schone kleding aan, het jurkje kwam tot mijn knieën en zat onder mijn borsten wat strakker waardoor het losse stof wat uitliep naar buiten. Ik haalde mijn haar uit de knot en boog even voorover om met mijn handen door mijn haar te gaan, in de hoop dat het een beetje oké zou zitten. Ik borstelde het nog eens door en toen ik vond dat ik er redelijk goed uitzag liep ik de badkamer uit. “Oh, oh mijn god.. sorry!” Ik draaide me meteen om en sloot mijn ogen. Ik vervloekte mezelf nu voor het feit dat ik te vroeg de badkamer uit was komen lopen. “Geeft niet, je kan je weer omdraaien hoor.” Lachte Liam met een schorre ochtend stem. Ik draaide me voorzichtig om en voelde me meteen weer onwennig. Ik zag dat hij nu een wit T-shirt had aangetrokken en een zwarte baggy broek, in plaats van alleen zijn boxer. Ik beet even op mijn onderlip en had geen idee waar ik heen moest kijken. “Gaan we ontbijten?” Vroeg hij aan me en vrijwel meteen knikte ik, samen liepen we de kamer uit en ik wachtte tot hij de deur op slot had gedaan. We liepen naar de lift toe waar ik ongeduldig op het knopje drukte, Liam gniffelde even en pakte toen mijn hand vast en hield die weg van de lift knop. “Het gaat echt niet sneller hoor.” Zei hij toen en ik lachte even. De liftdeuren schoven open en samen liepen we er in, beneden aangekomen zochten we de andere die we al snel hadden gevonden alleen ontbrak er iemand. Louis was er niet. “Waar is Louis?” Vroeg ik toen verbaasd, toen ik mijn stoel naar achteren schoof om er vervolgens op te gaan zitten. “Die ligt nog knock out op het bed, we krijgen hem er niet uit.” Ik begon te lachen en rolde mijn ogen weg. Er kwam een ober aan en vroeg ons of we al wat wilden bestellen, ik bestelde een thee – wat de rest ook deed – en een simpel broodje gezond. “Waar waren jullie trouwens gisteren avond? We klopte nog aan voor een half uur lang of zo, alleen niemand deed open.” Zei Zayn en hij keek me vragend aan. “We zijn naar de Eiffeltoren geweest.” Verklaarde Liam onze plotselinge verdwijning van gisteravond. Ik knikte als instemming en meteen schoten alle ogen onze kant op. “Samen?” Vroeg Harry toen verbaasd en ik knikte. “Wat is daar mis mee?” Vroeg ik toen voorzichtig. Harry schudde zijn hoofd en de ober kwam terug met onze eten en drinken, ik pakte meteen mijn kop thee vast en blies er voorzichtig in. Ik nipte wat van mij thee en het kokend hete water gaf een brandend gevoel tegen mijn tong aan, waardoor ik het glas meteen weer op tafel zette. Dat kon dus wel even wachten. “Oh nee hè..” Hoorde ik Zayn verzuchten en ik zag hem achter mij en Liam heen kijken. Vragend keek ik hem aan. “Liam, je hebt bezoek.” Liam keek achterom en ik deed hetzelfde, aangezien mijn nieuwsgierigheid zeer groot was, en zag toen iemand staan die ik het liefste nooit meer hier zou zien. Zuchtend draaide ik me weer om en hoopte dat ze ons niet zou zien. “Fijn.” Mompelde Liam en hij schoof zijn stoel naar achter en stond vervolgens op en liep op haar af.