Impossible // Liam Payne

Part 61

61. Break even.

“Ik ga even douchen.” Meldde ik en Liam knikte. “Ik ruim wel op.” Zei hij toen. “Geen hulp nodig?” Vroeg ik toen en hij schudde zijn hoofd, ik liep naar boven toe en in de badkamer zette ik de douche aan terwijl ik in mijn kamer naar wat kleding zocht, toen ik mijn outfit bij elkaar had gevonden liep ik er mee naar de badkamer en legde die toen op een droge plek. Ik ging even bij het trapgat staan en luisterde of Liam naar boven zou komen, ik liep weer terug naar de badkamer waar de douche volop aan het stromen was en draaide toen de deur op slot. Ik bond mijn haar vast met een elastiekje en deed toen de klep van de wc omhoog, hoe zeer ik het ontbijt op prijs stelde en hoe lief ik het ook vond – ik kon het niet binnen houden. Ik stak mijn vinger in mijn keel en begon te kokhalzen, tranen stonden in mijn ogen en hoe vaak ik het nu al had gedaan.. ik kon niet wennen aan de pijn aan mijn keel. In een rap tempo kwam het hele ontbijt eruit, ik voelde de zoute tranen over mijn wangen glijden en ik veegde ze snel weg met de rug van mijn hand. Ik veegde mijn mond schoon met wc papier en trok toen door, ik stond wat moeilijk op en kleedde me toen langzaam uit. Ik staarde voor even in de spiegel en keek naar mijn buik, ik pakte met twee vingers mijn vel vast. Het liefst begon ik nu hard te huilen, ik wilde zo graag dunner zijn. Ik draaide me om en stapte onder de douche, ik bleef maar wat staan onder het water zonder me te bewegen mijn hele humeur was veranderd. Ik was vrolijk toen ik opstond maar nu was het enige wat ik voelde verdriet en afschuw. Ik verafschuwde mezelf voor wat ik deed om dunner te zijn, maar het leek de enige oplossing te zijn. Toen ik voetstappen op de trap hoorde, begon ik maar mijn haren te wassen en mijn lichaam. Ik draaide de kraan dicht en wikkelde mijn lichaam in een handdoek en droogde mijn haar met de föhn. Ik trok mijn schone kleding aan en boog toen even voorover om met mijn handen door mijn haren te gaan waardoor het wat beter zat. Ik liep de badkamer uit en liep naar mijn kamer waar ik Liam aantrof, hij keek me even aan van top tot teen en ik voelde me meteen vreselijk ongemakkelijk. Hij trok zijn shirt recht en zei toen dat hij beneden was, ik knikte en liep naar het raam om daar de gordijnen van open te doen. Ik deed wat make-up op en liep toen zachtjes de trap af maar toen ik Liam hoorde praten bleef ik stilstaan, in de hoop dat hij me niet had gehoord. ‘Ze ziet er echt slecht uit Zayn, ik weet dat ik dat niet hoor te zeggen over mijn vriendin maar.. ik maak me zorgen.’ Hoorde ik hem – blijkbaar – tegen Zayn zeggen en ik beet even op mijn onderlip. ‘Ik weet niet hoe ik het haar moet zeggen, ik wil haar niet beledigen ik weet al hoe onzeker ze is over zichzelf.’ Ik ging zachtjes op een trede zitten en luisterde aandachtig wat hij nog meer te zeggen had en ik slikte het brok in mijn keel weg. ‘Oké, ik ga het proberen.’ Verzuchtte hij toen en ik wist dat hij iets moest gaan doen wat hij absoluut niet wilde. ‘Ik zie je straks.’ En ik hoorde hoe hij ophing, snel stond ik weer op en zette mijn meest geforceerde glimlach allertijden op en liep toen verder de trap af. “Hey, zullen we gaan?” Vroeg ik toen en ik deed mijn best om mijn gezicht in plooi te houden. Liam knikte wat afwezig en pakte toen onze jassen van de kapstok even gaf de mijne aan mij. We zouden vandaag naar de studio gaan, nou de jongens dan, en ik mocht ze fijn vergezellen.