Impossible // Liam Payne

Part 85

85. Liam Payne.

We beantwoordde alle vragen die ons werden gesteld tijdens het interview voor Teen Magazine, de vragen waren hetzelfde zoals alle voorgaande en we beantwoordde ze dan ook gemakkelijk. 'En dan de vraag die jullie was altijd wordt gesteld: Hebben jullie een vriendin?' De vrouw glimlachte vriendelijk en keek ons nieuwsgierig aan. Ik voelde me vreselijk ongemakkelijk en ik keek naar Louis die voorzichtig knikte, dat ik gewoon eerlijk moest zijn. Ik wilde dan ook geen geheimen hebben voor onze fans. Daar zouden alleen maar roddels van komen en dat was wel het laatste wat ik kon hebben op dit moment. 'Wij hebben een vriendin, de rest is vrijgezel.' Beantwoordde Harry en de vrouw knikte. Ze schreef wat op - op het witte kladblok en bedankte ons toen voor het interview. Ze liep de kamer uit en ik liet me weer wat meer onderuit zakken, ik lag nu half op de bank waar we op zaten en ik was ongelofelijk moe. Het tijdsverschil deed toch wel wat met me en ik begon het langzaam te merken. Ik voelde mijn iPhone trillen en zo snel als ik weg doezelde, zo snel als ik weer helemaal wakker was. Ik viste mijn iPhone uit mijn broekzak en opende het sms'je wat ik had ontvangen, een immens grote glimlach sierde mijn gezicht. Ze kon me zo blij maken met zulke simpele dingen en daarom hield ik dan ook echt zo veel van haar. Ik liet mijn vingers over het touchscreen heen glijden en sms'te haar terug.
Het was donker geworden en regen tikte tegen het raam aan, Louis lag al een tijd te slapen maar hoe moe ik ook was - ik kwam maar niet in slaap. Ik zat in het venster en staarde naar de buitenwereld, New York leek absoluut niet stil te liggen en alles was nog in volle gang. Taxi's reden nog over de straat en mensen liepen druk over de stoep heen alsof het nog half vier 's middags was. Ik zuchtte zachtjes en keek naar mijn iPhone die aangaf dat het 1 uur was. Ik leunde met mijn hoofd tegen de muur aan en ik telde in mijn hoofd hoe laat het nu zou zijn in Engeland, het was daar net avond dus ik kon Victoria vast wel even bellen. Maar ik wilde haar zien. Ik wilde haar vasthouden en samen met haar hier zitten. Ik wilde mijn armen om haar tedere lichaam heen slaan en de kokos geur van haar haren opsnuiven. Ik miste haar zo erg. Ze leek wel mijn versalving.
Ik stond op van het venster en pakte zachtjes, om Louis niet wakker te maken, mijn macbook uit mijn koffer en liep ermee naar buiten. Zachtjes sloot ik de deur en toen ik zag dat er helemaal niemand meer was ging ik op de grond zitten tegen de muur aan en sms'te haar dat ze op Skype moest komen, ik meldde me aan en wachtte af tot ze online zou komen. Ik hoopte dat ze thuis was want ik had een enorme drang om haar te zien nu. Er kwam een klein vakje omhoog die aangaf dat ze online kwam en ze nodigde me meteen uit voor een video gesprek, ik accepteerde het zodra het in beeld kwam en zag niet veel later haar lachende gezicht. Ze zwaaide even en lachend zwaaide ik terug. 'Moet meneer niet slapen?' vroeg ze me lachend en ik schudde mijn hoofd. 'Ik kan niet slapen. Ik zit ook op de gang, zodat ik Louis niet wakker maak.' Ze begon hard te lachen en het deed me goed om haar stem weer te horen en die aanstekelijke lach van haar. 'Hoe laat is het daar?' Vroeg ik aan haar. 'Kwart over zeven, en daar?' 'Kwart over een.' Ze knikte en ik zag haar iets eten, waardoor ik meteen een tevreden lach op mijn gezicht kreeg. Ze was er dus echt mee bezig en hield zich aan haar belofte. 'Ik mis je.' Mompelde ik uit het niets en ik zag hoe ze me even aan keek en toen knikte. 'Ik jou ook. Ik kan niet wachten tot je weer thuis bent.' Ik knikte en begon toen te vertellen over het concert wat we gister avond hadden gegeven, haar glimlach werd steeds groter en ze vertelde me hoe trots ze op ons was. Wat mij weer liet glimlachen. 'Lieverd, ik ga denk ik toch maar slapen. Ik moet om half acht alweer klaar staan.' Mompelde ik toen ik naar de tijd keek. 'Is goed, ik spreek je morgen wel weer.' 'Ja, ik hou van je.' 'Ik ook van jou.' Ik drukte met tegenzin het gesprek weg en stond toen weer om op zachtjes de kamer weer in te sluipen en mijn bed in te duiken.