Impossible // Liam Payne

Part 41

We waren aangekomen in Denemarken, en hoe leuk ik het ook vond hier – de drang om terug naar huis te gaan was nog steeds heel erg groot. Ik had de vorige avond met Harry er over gepraat en ondanks dat hij het jammer zou vinden als ik echt zou gaan, vond hij dat ik moest doen wat ik het liefste wilde. Ik had mijn koffers nog niet uitgepakt en alles stond nog klaar om mee terug te nemen, nerveus liep ik door de kamer heen en beet ik wat op mijn lange nagels die rood gelakt waren. Ik moest het Liam nog gaan vertellen, dus het hield in dat er geen date kwam en dat – dat dus zou moeten wachten. Hoe graag ik het ook wilde, ik miste thuis gewoon en ik was het reizen zat. Ik zuchtte en liep toen de kamer uit en klopte aan bij Liam, een zenuwachtig gevoel raasde door mijn lichaam heen en toen ik me weer wilde omdraaien werd net de deur open gedaan. Ik zag achter Niall, Liam op het bed liggen en toen hij hoorde dat ik het was schoot hij meteen overeind. “Ik laat jullie twee wel alleen.” Zei Niall lachend en liep toen langs mij de kamer uit. “Hey.” Glimlachte ik zwakjes, ik deed de deur achter me dicht en liep wat ongemakkelijk verder de kamer in. “Ik ehh, ik moet je wat vertellen.” Zei ik en Liam knikte met een lieve glimlach op zijn gezicht, niet wetend dat ik straks weg zou gaan. “Ik ga naar huis.” Zei ik en er leek meteen een hele last van mijn schouders af te vallen, de glimlach die op zijn gezicht stond was verdwenen en hij keek me fronsend aan. “Wat? Waarom?” Vroeg hij, ik nam plaatst naast hem en beet even op mijn lip. “Ik mis het, om thuis te zijn, ik ben het reizen zat.” Mompelde ik toen. Hij schudde verward zijn hoofd. “Je mag niet gaan.” Ik glimlachte even. “Ik trek het niet meer Liam, en jullie komen over drie weken ook weer terug.” Zei ik toen in de hoop, dat het een verzachting was voor mijn beslissing. “Wanneer ga je?” “Zo, het vliegtuig vertrekt over twee uur.” Hij knikte even en trok me toen voorzichtig in een knuffel, ik slikte even en sloeg mijn armen om hem heen. “Ik moet gaan.” Mompelde ik toen en hij knikte langzaam. “Zal ik je brengen?” “Ja, is goed.” We liepen zijn kamer uit, naar de mijne waar we mijn koffers pakte. Harry had het de rest verteld en ik had dan ook al gedag tegen hun gezegd. Samen met Liam liep ik naar de lift toe met mijn koffers en beneden aangekomen stond er al een taxi. We deden mijn koffers in de kofferbak en gingen toen achter in zitten, ik vertelde de chauffeur waar ik heen wilde en hij begon meteen met rijden. “Ik ga je wel missen.” Mompelde Liam zachtjes en ik voelde zijn arm rond mijn schouder gaan waardoor ik wat tegen hem aan kon leunen, ik liet mijn hoofd rusten op zijn schouder en dit ging ik echt missen. Ik zag hoe we langzaam de stad uit reden en bomen die voorbij zoefden, na een half uur rijden kwamen we aan bij het vliegveld en ik stapte meteen uit na Liam. We pakte mijn koffers en ik betaalde de chauffeur, we liepen het vliegveld binnen en ik keek op mijn vliegticket waar ik heen moest gaan. Ik checkte mijn koffers in en samen besloten we om nog even bij Starbucks wat te gaan drinken, we liepen naar binnen en de geur van koffie drong meteen mijn neus binnen. We bestelden een Java Chip en gingen toen aan een van de tafeltjes zitten die nog leeg waren, het was super druk maar wat wilde je dan ook om half 3 in de middag. “Dit is niet echt de meest leuke eerste date hè?” Grapte ik toen om de spanning te verbreken, Liam schudde lachend zijn hoofd en nam een slok van zijn drinken. “Als ik terug ben in Engeland, beloof ik je dat we iets gaan doen samen.” Beloofde hij me, ik knikte en keek even op mijn iPhone hoe laat het was. Ik had nog een half uur en dan zou ik vertrekken naar Engeland. Ergens wilde ik hier blijven, om met Liam te kunnen zijn maar ik wilde ook echt dolgraag naar huis en ik kon niet wachten om Leila weer te zien, en mijn ouders. Ik hoorde dat mijn vlucht werd omgeroepen en ik keek in een reflex naar Liam, wiens gezicht alles behalve vrolijk stond. We stonden op en liepen richting de gate waar ik zo heen zou moeten gaan en voor de ticketcontrole stopten we even. “Tot over drie weken.” Mompelde ik en ik gaf hem een knuffel, hij sloeg zijn armen om me heen en keek me even aan en voor ik het wist voelde ik zijn lippen tegen de mijne aan. De kus was veel te snel voorbij en ik liep richting de gate, ik draaide me nog even om en zwaaide toen naar hem.