Impossible // Liam Payne

Part 34

Ik zat met Liam op mijn bed, na dat we hadden gezoend voor het eerst had ik me omgekleed en een pyjama aangetrokken. Ik was alles aan het opbiechten bij hem, en om eerlijk te zijn voelde het nog goed ook. “Dus, je vind me al bijna twee jaar leuk?” Vroeg hij toen en hij grinnikte even, ik trok mijn benen op om mijn armen er om heen te slaan zodat ik vervolgens mijn hoofd op mijn knieën kon laten steunen. “Zo iets ja.” Mompelde ik. “Waarom heb je nooit iets gezegd?” Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan, vroeg hij dat nou serieus, aan het meest onzekere meisje die er waarschijnlijk rond liep op deze wereld? “Ik was bang, voor je reactie, de afwijzing en.. ik weet het eigenlijk niet.” Zei ik toen zachtjes en ik speelde wat met het deken onder me. “En je had een vriendin.” Zei ik nog er achter aan. “Oh ja.. maar die heb ik nu niet meer.” Ik keek hem even aan en lachte toen, ik schudde mijn hoofd en zuchtte zachtjes. “Heb je nog meer geheimen?” Vroeg hij aan me en ik schudde mijn hoofd, als teken dat ik zo’n beetje alles wel had verteld op dat gebied. “Dan is het nu mijn beurt.” Ik knikte en ik zag hem op zijn onderlip bijten. Nieuwsgierig wachtte ik af, wat er nu zou gaan komen. “Toen we voor het eerst bij Harry thuis kwamen, en ik jou voor het eerst zag was ik meteen al gek op je.. het klinkt cliché maar ik dacht, het is het zusje van mijn beste vriend – dat zou nooit werken en ik dacht dat je me niet zou zien staan. Dus had ik de hoop al meteen opgegeven.” Kwam er over zijn lippen gerold, ik keek hem vol ongeloof aan maar toen drong het tot me door dat hij zei dat het niet zou werken. Opnieuw was mijn droom in duigen gevallen. Als het toen niet zou werken, zou het nu ook niet werken en over een paar jaar ook niet. “En toen kwam Emily..” Prevelde ik, ik zag hem knikken en ik wist even niets meer te zeggen. “Ze liet me jou vergeten, maar uiteindelijk heeft het niks geholpen en was het maar tijdelijk.” Zei hij toen. “En nu?” Vroeg ik, hij haalde zijn schouders op. “Misschien moeten we het maar gewoon aankijken.” Ik knikte even, ook al was ik het er alles behalve mee eens maar goed, die keuze lag niet alleen bij mij. “Ik ga nu slapen denk ik.” Zei ik en hij knikte, we stonden beide op van het bed en liepen toen naar de deur. Hij draaide zich om en sloeg zijn armen om me heen waardoor ik het meteen weer een stuk warmer kreeg van binnen. Ik sloeg mijn armen rond zijn middel en snoof zijn heerlijke geur op. De knuffel duurde veel te kort en het liefst bleef ik nog wel even zo staan. “Tot over, drie uur.” Zei hij toen met een grinnik nadat hij even op zijn mobiel had gekeken. Ik knikte en glimlachte. “Slaaplekker.” Hij plantte een kus op mijn voorhoofd en liep toen naar zijn eigen kamer die schuin tegenover die van mij was, ik sloot mijn deur en liep toen zuchtend naar het bed waar ik me op liet vallen. Ik had geen zin meer om de lichten uit te doen en eigenlijk ook niet om te slapen, aangezien we over drie uur weer op moesten om te vertrekken naar de volgende stop. Noorwegen.