Impossible // Liam Payne

Part 56

Ik liep op mijn blote voeten het water in, wat voor een kietelend gevoel zorgde op mijn benen. Ik voelde een traan zijn weg banen naar beneden en niet veel later in het water druppen. Ik veegde ruw mijn wangen droog, ik wilde me niet zo rot voelen – niet weer. Nu had ik hem eindelijk, had ik het gevoel dat ik hem helemaal niet waard was en dat hij beter kon krijgen. Iemand die mooier, dunner en leuker was dan ik. Ik ging op het vochtige zand zitten en zat nog steeds met mijn voeten in het water, het voelde allemaal niet goed meer aan en ik wist niet of ik wel met dit probleem kon aan komen bij Leila. Die ook net haar geluk had gevonden bij mijn broer, ik haalde mijn neus een keer op en liet mijn hoofd steunen op mijn knieën. Met mijn vinger tekende ik wat figuurtjes in het zand en staarde er wat naar. Ik voelde me misselijk, dik en lelijk. Ik moest er wat aan gaan doen als ik bij Liam wilde blijven, ik wilde niet dat hij zou denken dat hij geen mooie vriendin had. Want ik was daar nu het verre van! “Victoria!” Ik keek even om en zag daar Zayn en Harry staan, ze maakte een gebaar dat ik moest komen en zuchtend stond ik op met mijn schoenen in mijn handen. “Wat is er?” Vroeg ik toen ik bijna bij ze was gekomen. “We gaan weer naar het huisje toe, daar even het zwembad in duiken. Ga je mee of blijf je gezellig hier zitten?” Vroeg mijn broer lachend en ik forceerde een glimlach op mijn gezicht, maar schudde toen mijn hoofd en trok snel mijn schoenen aan. De zon brandde fel op mijn huid en ik kreeg het vreselijk benauwd bij elke beweging die ik maakte, aangezien er ook geen enkel briesje wind te bekennen was. Ik liep maar wat achter de jongens aan tot we weer bij het plein aan kwamen, waar de rest op ons stond te wachten en toen we aan kwamen gelopen keek Liam me meteen vragend aan. Ik drukte een kus op zijn lippen en zei hem dat ik gewoon even wilde lopen. Hij sloeg zijn arm om mijn schouder heen en we liepen toen weer rustig terug naar het huisje. Ik moest lachen om Niall en Louis die de hele tijd aan het kloten waren, en Zayn aan het irriteren waren terwijl hij gewoon rustig met Casey wilde lopen. Na een ruim half uur lopen kwamen we aan bij het huisje en dook iedereen meteen in hun bikini of zwemshort en sprongen het zwembad in wat in de grote tuin lag. Behalve ik. Ik ging lekker in mijn normale kleding zitten, op de loungebank die in de schaduw stond en pakte mijn iPhone erbij en keek wat op Twitter. Het was niet eens meer zo bijzonder wat er op stond en ik zette er zelf dan ook niet veel meer op, zo nu en dan wat foto’s van in welk land we waren maar dan bleef het ook echt bij. “Victoria, kom ook!” Riep Leila vrolijk en ik schudde mijn hoofd. Ze kwam het zwembad uitgelopen en liep toen naar mij toe. “Hoezo kom je niet, iedereen zwemt..” Zei ze toen zachtjes en ik zocht snel naar een antwoord, ik begon te stamelen en ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen. “Ik ben ongesteld.” Floepte ik er toen maar uit en het leek te werken aangezien ze knikte en weer het zwembad in dook. Mooi, was ik daar ook weer vanaf. No way dat ik mezelf nog in bikini zou gaan vertonen.