Impossible // Liam Payne

Part 44

We waren bij het concertgebouw, wat iets buiten de hoofdstad van Denemarken lag en de zaal zat al weer bomvol met gillende tienermeisjes, schreeuwend om te aandacht van One Direction. Het duurde nog maar een kleine 20 minuten voor ze op zouden gaan en ze waren nu bezig met wat stem oefeningen, ik hoorde ze bezig zijn maar tegelijkertijd werd het mooie gezang ook verpest door het gegil. Ik stond langs het podium en maakte een foto met mijn iPhone van de zaal waar na ik het meteen op Twitter postte. Ik zag meteen wat blikken hier heen gaan zoekend, of ze iemand zagen maar gelukkig zat ik goed uit het zicht. Ik voelde een arm om mijn schouder heen en ik keek meteen op, ik keek recht in het gezicht van mijn broer die ook even langs het gordijn gluurde naar de meisjes. “Zit er niet iemand tussen voor je? Zo’n leuk Deens meisje.” Grapte ik en Harry schudde lachend zijn hoofd. “Niet echt.” Zei hij toen en ik zag aan hem dat er een vraag brandde die hij maar al te graag aan me wilde stellen. Altijd leuk zo’n broer-zus relatie, ik wist al zijn trekjes en wist altijd wanneer hij wat wilde weten of vragen. “Hoe zit het nou tussen jou en Liam?” Ik wist het. Ik haalde mijn schouders op en keek naar voren waar ik mensen van de crew alle geluidsdingen in orde zag maken. “Er is niks tussen ons..” Harry trok zijn wenkbrauw op en keek me ongeloofwaardig aan. “Niks? Jullie plakken zo wat aan elkaar vast.” Ik grinnikte even en zuchtte toen. “Ik vind hem leuk, hij mij.. maar geen van beide onderneemt actie.” Zei ik toen, Harry knikte even als teken dat hij het begreep. “Jullie zijn er beide te verlegen voor, maar we zien allemaal hoe gek jullie zijn op elkaar. Iemand moet ooit die stap gaan nemen.” Ik beet even op mijn onderlip en knikte toen. Ik wist wel dat hij gelijk had maar ik was bang, ik had nog steeds het gevoel dat er ooit een afwijzing zou komen en daar was ik gewoon bang voor. Buiten dat was ik gewoon een onzekere troela. “Het komt wel goed.” Zei hij toen bemoedigend. Ik had er een hard hoofd in maar vertrouwde op de woorden van mijn broer. “Ik vind hem echt leuk, Harry..” Mompelde ik zachtjes en ik leunde met mijn hoofd tegen zijn schouder aan. “Ik weet het, geloof me, hij jou ook. Wanneer je er niet bent vergeet hij wel eens dat hij je mijn zusje bent en ik al dat gezwijmel niet wil aan horen.” Ik begon te lachen en keek hem toen vragend aan. “Hij kan zijn kop maar niet over je houden!” Riep hij dramatisch uit, waardoor ik nog harder begon te lachen en ik hield echt van dit soort momenten. Gewoon dat ik hard kon lachen met mijn broer, die momenten waren tegenwoordig erg zeldzaam omdat hij gewoon te druk was of we waren altijd met de hele groep. “Ik mis dit.” Zuchtte ik toen, mijn broer knikte. “Ik ook, we moeten weer meer met elkaar dingen doen, zoals vroeger.” Ik knikte en sloeg mijn armen om hem heen om hem een knuffel te geven. Dat had ik echt even nodig. “Harry, kom, jullie moeten zo op!” Een man met een microfoon om zijn hoofd riep hem en hij keek me even aan en trok een grappig gezicht waardoor ik weer moest lachen, Harry gaf me nog een knuffel en liep toen met de man mee. Waarschijnlijk zouden ze nu alle microfoons in orde moeten gaan maken aangezien ze over vijf minuten op moesten. Ik nam plaats op een grote kist die er stond en wachtte geduldig af tot de jongens op zouden komen, hun entree was zo geweldig. Ze kwamen vanuit de grond omhoog gesproken, het was niet origineel maar het bleef leuk. “Hey!” Ik keek opzij en zag Casey naast me komen zitten, ik begroette haar en samen keken we toe hoe de lichten in de zaal uit gingen en waardoor het meteen een heel stuk donkerder was. De muziek begon en de jongens kwamen tevoorschijn, ik keek met een glimlach op mijn gezicht toe hoe ze aan het zingen en dansen waren – serieus ik begreep heel goed waarom al die meisjes hun longen uit hun lijf schreeuwde voor ze. Als ik ze niet persoonlijk kende was ik waarschijnlijk ook een van hun geweest. Dan stond ik vast ook nu te springen om ze en keihard mee te zingen met hun liedjes, ik grinnikte even om mijn eigen gedachten en Casey keek me vragend aan. Ik schudde mijn hoofd als teken dat ’t niets was en ze richtte zich weer volledig op de show, waar haar vriendje nu aan het zingen was. Casey en Zayn waren echt een geweldig stel samen en ik wist dat hij echt gek op haar was en andersom. Alleen durfde hun er ook echt voor uit te komen, ik daar in tegen met Liam, niet.