Impossible // Liam Payne

Part 64

64. I love my mom.

Ik zat op mijn bed, het was donker buiten en het enige wat ik voor me had was een leeg kladblok en een pen. Ik staarde even door het raam en keek toe hoe de sneeuwvlokjes langzaam hun weg naar de grond baande. Ik pakte mijn pen vast en begon te schrijven, ik had al een paar dagen iets in mijn hoofd en nu ik eindelijk alleen was begon ik het uit te schrijven. De woorden leken er allemaal vanzelf uit te komen, ik had er totaal geen moeite mee en zachtjes begon ik het te zingen toen het af was. Ik schudde even met mijn hoofd toen ik nog niet de juiste melodie had gevonden en probeerde wat anders. ‘I’m breahting in, I’m breathing out ain’t that what it’s all about.’ zong ik tevreden en toen ik het helemaal af had en er de juiste melodie bij had gevonden zong ik het nog een keer helemaal. Ik pakte mijn macbook vast en nam het op, ik luisterde het een paar keer over en twijfelde toen om het op Youtube te zetten. Ik hoorde een zachte klop op mijn deur en ik keek meteen op. “Binnen.” Riep ik duidelijk en zag toen mijn moeder mijn kamer binnen komen. “Dag liefje.” Ik glimlachte even en keek toe hoe ze naast me op mijn bed kwam zitten. “Wat is dat?” Vroeg ze, wijzend op het kladblok wat vol stond met woorden. Ik pakte het vast en gaf het aan haar, ze las de woorden van het kladblok en een glimlach ontstond op haar gezicht. “Het is goed.” Zei ze toen en ik zag dat ze trots was, ze sloeg haar arm om me heen en drukte een kus op mijn kruin. “Gaat het wel allemaal goed lieverd?” Vroeg ze aan me en ik beet even op mijn onderlip, ik knikte moeilijk en staarde naar het beeldscherm van mijn macbook. “Weet je het zeker? Want aan dat bezorgde vriendje van je te horen, gaat het helemaal niet zo goed.” Ik keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. Had hij serieus mijn moeder ingelicht?! Ik slikte even en probeerde overal naar de kijken behalve mijn moeder, ik wist dat als ze me die doordringende blik gaf ik er alles uit zou gooien. “Je weet dat je alles bij me kwijt kan hè, wat het ook is.” Ik keek haar even aan en knikte toen en ik voelde hoe er tranen ontstonden in mijn ogen. “Mam, vind je me mooi?” Ze keek me vragend aan en knikte toen. “Ik vind je een van de mooiste meisjes die ik ken.” Ik zuchtte zachtjes en een traan verliet mijn ooghoek. “Dat zeg je alleen maar omdat ik je dochter ben.” Mompelde ik toen en veegde de traan weg met de rug van mijn hand. “Nee hoor, dat meen ik echt. Ik zie op mijn werk genoeg meisjes van jouw leeftijd en vind jou dan toch een stuk knapper dan die meiden.” Zei ze toen en streek wat losse plukjes haar achter mijn oor zodat ze me aan kon kijken. “Ben ik goed genoeg voor Liam?” Floepte ik er toen uit en ik zag mijn zicht wat waziger worden. “Gaat het daar om?” Vroeg ze en langzaam knikte ik, mijn moeder pakte mijn macbook vast en legde die ergens anders neer zodat ze voor me kon gaan zitten. Ze pakte mijn handen vast en keek me doordringend aan. “Natuurlijk ben je goed genoeg voor hem, die jongen is gek op je en als je dat niet was geweest zou er dan een relatie zijn tussen jullie?” Vroeg ze me en ik schudde kort mijn hoofd. De tranen verlieten mijn ooghoeken op een rap tempo en het had al geen zin meer om ze weg te vegen. “Ik heb steeds het gevoel dat, ik niet goed genoeg voor hem ben.. dat ik mooier moet zijn en dunner.” Mijn moeder leek hier van te schrikken en ik zag dat ze me boos aan keek. “Dus, ik verbeeld het me niet. Dat je steeds dunner en dunner wordt?” Zei ze toen en haar blik verzachte wat. Ik schudde langzaam mijn hoofd en staarde naar het dekbed onder me. “Victoria, waar ben je mee bezig?” Vroeg ze toen en ik hoorde aan haar stem dat ze teleurgesteld was in me. Dat zou ik ook geweest zijn, als ik een dochter had zoals ik.