Impossible // Liam Payne

Part 14

Vermoeid liep ik naar de aankomst hal, terwijl ik mijn koffers met me mee sleepte. Misschien was het dan toch niet zo’n goed idee om te gaan slapen in het vliegtuig aangezien ik nu ontzettend moe was. Ik keek goed om me heen of ik vijf druktemakers zag zitten, maar er leek geen enkel spoor van ze te vinden zijn. Ik griste mijn mobiel uit mijn broekzak en belde Harry op en keek ondertussen goed om me heen, aangezien mijn Duits ook niet echt perfect was kon ik ook aan niemand vragen waar de uitgang was. “Waar zijn jullie?” Vroeg ik toen Harry had opgenomen, hij vertelde me dat ze bij de uitgang op me stonden te wachten. Fijn. Harry vertelde me ongeveer de weg en na een paar keer fout te zijn gegaan zag ik ze dan toch staan, ik liep op ze af en omhelsde Harry meteen. “Hey, en ik dan?” Hoorde ik Zayn zeggen en hij trok een pruillip. Ik grinnikte even en gaf hem een knuffel, twijfelend en onzeker gaf ik Niall, Louis en Liam ook een knuffel en ze hielpen me met mijn koffers naar de auto te brengen om vervolgens naar het hotel te gaan. Ik stapte in de auto en kwam terecht tussen Zayn en Louis, de laatste was de hele tijd grapjes aan het maken over van alles en nog wat en om heel eerlijk te zijn luisterde ik maar half naar wat iedereen zei tegen elkaar. Ik leunde wat tegen Zayn aan aangezien ik nog steeds best moe was en ik speelde wat met de mouwen van mijn cardigan. “Ze komt trouwens pas over twee dagen.” Fluisterde Zayn zachtjes en ik keek hem door mijn wimpers aan en glimlachte toen. “Van wij mag ze wegblijven.” Fluisterde ik terug, ik keek even of niemand ons gehoord had – wat volgens mij ook niet zo was. Na een tijdje kwamen we aan bij het hotel en we liepen meteen door naar de kamers, in het gangpad bleven we stilstaan en keek Harry met vragend aan. “Bij wie ga je slapen?” Vroeg hij me, en daar was het ongemakkelijke gevoel weer. Ik zuchtte even en haalde toen mijn schouders op. “Ze mag bij mij.” Stelde Zayn voor, waarschijnlijk zag hij dat ik me niet goed voelde in deze situatie en ik keek hem dankbaar aan. Ik sleepte mijn koffers in zijn kamer en we besloten met zijn allen dat we straks wat zouden gaan eten bij een restaurant in de straat. “Ik ga even douchen hoor.” Zei Zayn toen en voor ik nog wat terug kon zeggen was hij al verdwenen, ik keek de kamer rond en het enige wat ik zag was eén grote bende. Kleding dat rondslingerde, haar producten en schoenen. Ik lachte even en schudde met mijn hoofd. Ik deed een koffer open en toen ik een blik door het raam had geworpen en zag dat het best mooi weer was besloot ik een hotpants aan te doen met een topje er boven. Wacht nee, Liam was er bij en dan kon ik er echt niet zo bij lopen. Ik zocht meteen naar mijn lichte skinny jeans waar scheuren in zaten met een zwart topje erboven ik kleedde me vlug om en borstelde snel mijn haren en trok toen mijn zwarte vans aan. Ik hoorde het slot van de badkamer deur open gaan en Zayn kwam er helemaal aangekleed en al uit, tenminste dat dacht ik. “Even mijn haar doen.” Ik zuchtte en ging toen maar op een stoel zitten aangezien dat nog best lang kon gaan duren. Ik had al vaker gehoord dat hij vreselijk ijdel was en dat hij het liefst uren voor de spiegel stond om zijn haar te doen. Na twintig volle minuten was hij dan toch klaar en liepen we naar de lobby waar waarschijnlijk de rest allang aan het wachten was, en ja hoor, daar zaten ze allemaal verveeld met hun iPhone’s en Blackberry’s. Ik lachte even en kuchte toen, ze keken allemaal op en stonden toen op. “Eindelijk, waarom duurde het zo lang?” Vroeg Liam. “My bad.” Zei Zayn en hij grijnsde even. We liepen met z’n allen het hotel uit en zochten een restaurant op, na dat we die gevonden hadden liepen we naar binnen en zochten een plekje op.