Impossible // Liam Payne

Part 68

EERST WIL IK EVEN ZEGGEN SORRYYYY IK EHB EGT AL ZO LANG NIET MEER GEUPDATET DUSSSS GA IK NU SUPER VEEL UPDATEN OM TE TE EXCUSEREN!

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

68. It's a surprise

Met Liam liep ik de stenen trap op in het trappenhuis, wat ons naar het appartement van de jongens zou brengen en ik hoorde ze al vanaf beneden. Stelletje luidruchtige jongens dat het waren. Soms dacht ik dat ze beter in een dierentuin thuis hoorde. Ik grinnikte even en liep vlug de laatste paar treden op en liep toen meteen naar binnen aangezien de deur al open stond. "Hey jongens." Zei ik en ze keken meteen alle vier op. "Hey!" Zeiden ze alle vier tegelijk en gingen toen weer verder met wat ze bezig waren. Dat hield in, Niall en Harry waren aan het bekvechten over een stuk taart wat nog over was van de vorige dag en Zayn en Louis die op de laptops zaten een de keukentafel. Toen Harry en Niall het bordje beiden gevaarlijk vast hielden, besloot ik er maar tussen te komen. Ik pakte het bord uit hun handen en deed toen de prullenbak open en kieperde het stuk taart erin. "Wie er nu nog zin in heeft, mag gaan vissen." Zei ik lachend en legde toen het bordje op het aanrecht. "Waarom?" Vroegen ze me beide met een pruillip terwijl ze nog staarden naar de prullenbak. Ik grinnikte even en schudde met mijn hoofd, ik deed mijn sjaal af en hing die samen met mijn jas op aan de kapstok. Ik ging naast Liam en Louis zitten op een van de stoelen aan de keukentafel en keek toe hoe Niall en Harry al weer opzoek waren naar ander eten. "Wat hebben jullie gedaan?" Vroeg Zayn uit het niets aan mij en Liam, terwijl hij geen moeite deed om van zijn beeldscherm op te kijken. "Gepraat.. en zo." Dit keer keek hij wel op en trok hij een wenkbrauw op. "En zo?" Zei hij lachend en ik knikte en keek toen even naar Liam die lachend zijn hoofd schudde. "Blijf je vanavond eten?" Vroeg mijn broer aan me en ik dacht even na terwijl ik een schreeuwende blik om hulp, naar Liam wierp. "Wij hadden al plannen, eigenlijk." Zei Liam toen en ik knikte wat verbaasd. Harry leek het niet te merken en ging toen weer verder met zijn eigen ding en ik richtte me meteen weer tot Liam. "Wat dan?" Vroeg ik en een grinnik verliet mijn mond. "Zeg ik niet." Zei hij met een zelfvoldane lach op zijn gezicht en ik kneep mijn ogen samen tot spleetjes. "Je weet dat ik daar niet tegen kan." Mompelde ik toen en hij knikte. "Daarom juist." Ik zag hoe Liam snel een blik op de klok wierp en toen opstond, hij pakte onze jassen vast en blijkbaar gingen we al weer weg. "Kom, we gaan." Zei hij terwijl hij me mijn jas aan gaf, ik stelde maar geen vragen want ik wist dat ik toch geen antwoorden zou gaan krijgen. Ik wikkelde mijn sjaal om mijn nek en zei toen gedag tegen de jongens. "Tot overmorgen." Zei Harry nog vlug en ik keek hem vragend aan en Liam keek hem meteen boos aan, Harry zette een onschuldig gezicht op en liep toen maar snel weg. Ik keek vragend naar Liam, die mijn blik ontweek en de deur voor me open hield. We liepen weer naar beneden en toen de deur naar buiten open ging voelde ik een koude windvlaag over mijn lichaam heen komen. Ik rilde even maar toen Liam zijn arm om mijn schouders heen sloeg kreeg ik het al weer een stukje warmer en zo liepen we een kant op, ik had absoluut geen idee waar we naar toe zouden gaan en ik besloot me er maar bij neer te leggen. Ik kwam er straks snel genoeg achter.