အခန်း ၉
မေတ္တာဝေဆာ ဆည်းလည်းပမာ🌻
ည ၈ နာရီခန့်တွင် ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးမှောင်ပိန်း၍ ပုဇဉ်ရင်ကွဲကောင်လေးများ၏ အော်သံဟာ အတော်လေးပင် ဆူညံ၍နေ၏။ ရေစီးသံ၊ အကောင်အော်သံနှင့် ဖားအော်သံများသာ ကြားရပြီး အမှောင်ထု ကြီးစိုးနေသည်ကြောင့် ပမာ့စိတ်ထဲ အနည်းငယ်ကြောက်မိပြန်သည်။
ဘာကိုကြောက်နေရသလဲဆိုလျှင် သားမိနှစ်ယောက်ထဲရှိနေသည့်အိမ်ကို မသမာသူများ ဝင်လာမည်ကိုပင်ဖြစ်သည်။
လူဆိုသည့်အမျိုးဟာ မြင့်မြတ်စွာလဲနေတတ်ကြသလို အောက်တန်းကျစွာလဲ နေတတ်သည်မဟုတ်လား။ အခွင့်အရေးသမားများအတွက် သူများဒုက္ခရောက်နေချိန်ဟာ သူတို့အတွက် ပျော်စရာလဲ ဖြစ်သွားနိုင်သည်။ ယနေ့အချိန်ထိ စိတ်လွတ်လက်လွတ်ခေါင်းပြားအောင် အိပ်ရသည့်နေ့ဟူ၍ ပမာ့တွင်မရှိချေ။ အမြဲသတိနှင့် အိပ်စက်နေရပြီး အမြဲစိုးရိမ်နေရသည်မှာ ညစဉ်ရက်ဆက်ပင်ဖြစ်၏။
ညအမှောင်ထုကြောင့် အစောအိပ်သွားသည့်သမီးလေးဟာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကိုအိပ်ပျော်နေပြီး ပမာ့မှာတော့ ငုတ်တုတ်ထိုင်၍သာ ဟိုတွေးဒီတွေးနှင့် ရှိနေရတော့သည်။
ဘုန်းစေအတွက် ကုတင်တစ်လုံးစာမှလွဲ၍ ခြေချရန်နေရာပင်မရှိချေ။ ဘယ်နေရာကြည့်ကြည့်ရေများပင်ဖြစ်ပြီး အိပ်၍လဲမပျော်သည်ကြောင့် ဖယောင်းတိုင်မီးထွန်းကာ ထိုင်နေမိ၏။
"စာအုပ်ဖတ်ရင်ကောင်းမလား...."
စာအုပ်ဖတ်ရန်တွေးမိသော်လည်း ရေထဲ ပြန်ဆင်းပြီးသွားယူရမည်ကို သတိရ၍ ဖင်ကြွနေပြီးမှ ပြန်ထိုင်ရသည်။
လမ်းဘေးမှ ရေထဲလမ်းလျှောက်သံကြားလျှင် ပြူးတင်းပေါက်တံခါးမှနေ၍ လှမ်းလှမ်းကြည့်သည့် သူ့မျက်လုံးမှာလဲ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးသို့ နှံ့စပ်နေအောင်သေချာကြည့်၏။
"တစ်ညလုံးများ နေရမလားပဲ...."
ပြူးတင်းပေါက်ဘောင်ပေါ် မေးထောက်ပြီး အိမ်ငယ်လေးရှိရာဆီ လှမ်းကြည့်သည့် သူ့မျက်လုံးများတွင် သားမိနှစ်ယောက်ဖြစ်နေမည့်ပုံကို မျက်လုံးထဲ ပုံဖော်ကြည့်နေမိ၏။
VOUS LISEZ
မေတ္တာဝေဆာ ဆည်းလည်းပမာ🌻(Complete)
Roman d'amourမီးပုံ့နာမည် မီးပုံ့၊ ပုံ့ပုံ့၊ ပုံပန်းချီပါရှင့်။ မေမေကတော့ သမီးရေလို့ခေါ်တယ်...ဦးဘုန်းကတော့ ငလက်မလို့ခေါ်ပါတယ်ရှင့်။
