အတွဲ ၂၊ အခန်း ၁၁။
မေတ္တာဝေဆာ ဆည်းလည်းပမာ🌻
"ဟေ့ကောင်ခေါင်လွင် အရေးပေါ်လူနာရောက်နေလို့ မြန်မြန်လာကွ"
ထမင်းခွံ့နေသော ခေါင်လွင့်လက်မှာ လမ်းတစ်ဝက်တွင်ရပ်တန့်၍ ထမင်းဗူးထဲသို့ ဇွန်းကိုပြန်ချလိုက်ပြီးသည်နှင့် ထကာ ပြေးပါတော့သည်။
"ကလေးတစ်ယောက်ပဲ ငါအဲ့ကလေးမလေးကိုသိတယ် မင်းလဲသိတယ် ဟိုတစ်ခါဆိုင်ကယ်အဖမ်းခံရတုန်းက တွေ့တဲ့ကလေးမလေး..."
"အခြေအနေဘယ်လိုလဲ "
"သတိလစ်နေတာကွ "
ဟိုတစ်ခါတွေ့ခဲ့သည့် ကလေးမလေးဆိုသည်နှင့် ခေါင်လွင်တန်းမှတ်မိသည်။ သို့ပေမယ့် ထိုကလေးဆီရောက်သည့်အခါ မှင်သက်မိသည်။ ဝဝကစ်ကစ် ကလေးလေးက ဘာလို့ဒီလောက် ပိန်သွားရတာလဲကွ။ ဖြစ်လာသည့် ဒဏ်ရာများနှင့် ရုပ်အသွင်လေးကြောင့် ခေါင်လွင်ပင် ချက်ချင်းသနားစိတ်ဝင်မိပါသည်။
မိဘတွေဆို ရင်ကွဲကြတော့မှာပဲကွာ...။
စမ်းသပ်စစ်ဆေးပြီးသည့်အခါ ဆေးသွင်း၊ဆေးချိတ်လုပ်ပေးနေသည့်ခေါင်လွင့်ဘေးတွင် ဇေလင်းဟာမခွာတော့ပဲ အချိန်ပြည့်ဘေးမှ လိုက်ကြည့်၏။
"အခုတော့ အခြေအနေငြိမ်ပြီလို့ပြောလို့ရပြီ...ဟူး..."
မီးလေးမျက်နှာကိုကြည့်၍ ခေါင်လွင်က သက်ပြင်းချ၏။
"စလာတုန်းက အခြေအနေမကောင်းဘူးလားကွ..."
"အင်း...အဲ့လိုပြောလို့ရတယ် "
ဇေလင်းလဲ ကလေးကိုကြည့်ရင်းဖြင့် ရင်ထဲမကောင်းပါပေ။
"ခြေထောက်ကရောဟေ့ကောင် သက်သာမှာမလား..."
"အင်း..."
အရိုးကိုမထိထား၍ ကံကောင်းလှပါသည်။ မဟုတ်လျှင် ဒီကလေး စတီးချောင်းထည့်တာဖြစ်ဖြစ်၊ တစ်ခြားကုသနည်းဖြစ်ဖြစ်နှင့် ဆိုးဝါးသည့်အခြေအနေနှင့် ကြုံတွေ့နေရမည်။ သို့ပေမယ့် လက်ကလေးကတော့ ခွဲစိတ်မှကို ရမည့်အနေအထားဖြစ်နေသည်။
"အင်းကြည့်ပဲ မင်းကလဲ ငါ့လဲ သေချာပြောပါအုံးကွ..."
ဇေလင်း စိုးရိမ်နေမှန်းသိသည်။ သို့ပေမယ့် ခေါင်လွင်နောက်မှ ပြောပြပါမည်။
ESTÁS LEYENDO
မေတ္တာဝေဆာ ဆည်းလည်းပမာ🌻(Complete)
Romanceမီးပုံ့နာမည် မီးပုံ့၊ ပုံ့ပုံ့၊ ပုံပန်းချီပါရှင့်။ မေမေကတော့ သမီးရေလို့ခေါ်တယ်...ဦးဘုန်းကတော့ ငလက်မလို့ခေါ်ပါတယ်ရှင့်။
