Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

--11

Ik schrijf een nieuw verhaal.
Laat me horen als je er benieuwd naar bent, misschien zet ik dan het eerste hoofdstuk online als een soort sneak-preview.

#*$*+!¡•\@&)!¿£*^
Ik had het echt verkloot.

Het enige wat ik deed toen ik in de auto achter David aanreed was mezelf voor stomste persoon in de hele universiteit noemen.
Waarom deed ik zo aardig tegen hem?!
Ten eerste had ik nooit mogen lachen.
Of glimlachen. Of grijnzen.
Ten tweede had ik nooit zoveel aan hem moeten vertellen. Veel. Te. Veel.
Ten derde had ik nooit zo geïnteresseerd in hem moeten doen.
Geen dingen terugvragen, is dat nou zo moeilijk?!

En nu ging ik nog mee naar zijn appartement ook! Waarom? Om spullen te halen? Dat kan ook later, met Andrew erbij! Op die manier weet David dat hij niets kan of mag doen en ziet hij dat Andrew en ik serieus samen waren.

Toen ik mijn auto geparkeerd had begon mijn hart nog sneller kloppen dan het al deed toen ik mezelf aan het opnaaien was omdat ik merkte dat dit precies dezelfde parkeerplek was als waar mijn auto drie jaar geleden stond.
Was David nooit verhuist?! Waarom woonde hij hier nog steeds?! Waarom heeft hij dit appartement nog terwijl hij bijna drie jaar weggeweest is?!

Ik ademde in, ademde uit, en stapte toen uit de auto. Ik besloot niks meer te vragen aan hem en niet meer enthousiast te doen of te lachen, want ik had een fout gemaakt door fucking twee uur met hem te praten en ging hem nu laten merken dat ik daar spijt van had.

David en ik liepen naar binnen, wat focking raar en dejavu-ig was, en stapte de lift in.

In de lift werd ik weer zenuwachtig.
Wat als hij me gaat vermoorden in het appartement?
Of verkrachten?
Of gevangen houden?

Ik nam zo veel afstand van hem als ik kon en zodra de liftdeuren openden liep ik de lift uit en volgde ik David weer, alsof ik niet wist waar het appartement was. TUURLIJK WIST IK DAT.

David opende de deur, liep half naar binnen, en net toen ik achter hem aan wilde lopen duwde hij me terug en kneep hij zijn wenkbrauwen samen. "Uhm, zou je misschien heel even kunnen wachten?"

Ik trok een wenkbrauw op. "Hier? Wachten?"

"Ja, ik ben zo terug." David stapte naar binnen en sloot de deur.
Great! Nu liet hij me nog voor de deur staan wachten ook! Ooit was het ook mìjn appartement!

Ik hoorde stemmen, twee; een van David en een hogere, en na een tijdje ging de deur open en liep een meisje die ik niet kende met een niet al te vriendelijk gezicht naar de liften. Ik keek naar David, die ongemakkelijk zijn hand in zijn nek legde, en keek weer naar het meisje.

"O god ewh." Zei ik toen. "Is dat.., een," ik schudde mijn hoofd even, "was dat een one night stand geval?"
Hey wacht je zou hem niks meer vragen! Kut!

David tuitte zijn lippen even en blies zijn wangen vol met lucht. "Het was de bedoeling dat ze weg zou zijn voordat ik terug zou zijn."

"Ewh,"

David grijnsde en ik begon te grinniken.
Hey wacht je zou ook niet meer lachen! Rachel! Hou je aan de fucking regels!

"Right, kom binnen." Mompelde David terwijl hij de deur wat meer voor me opende. Ik knikte en liep naar binnen.

Alles was hetzelfde. De inrichting, de meubels, alles.

"Ik wilde je eigenlijk wat te drinken aanbieden, maar eigenlijk denk ik dat je dat niet wilt nadat je wat alone-time hebt gehad in de auto." Zei David terwijl hij naar de keuken liep.
Hij kende me veel te goed.