Fuck, I know I'm in love. II (DUTCH)

2. 18--

Toen Addison en ik zowat uitgepraat waren kwam Nathan terug met Chloe, en aangezien ik haar gemist had omdat ik haar al meerdere weken niet gezien had vroeg ik of het goed was als ik nog even met Chloe op haar kamer mocht spelen.
En dat mocht, joepie.

Terwijl ik ging zitten liep Chloe naar de speelhoek in haar kamer en pakte ze een barbiepop, die ze vervolgens in mijn handen drukte.
"Wilt oom Andrew ook meespelen?" Vroeg ze terwijl ze nog een barbiepop pakte.

Ik glimlachte kleintjes en schudde mijn hoofd. "Oom Andrew is er niet."

Chloe trok het elastiekje wat ze in haar haar had uit haar haar en ging op de grond zitten.
"Andrew was ook niet op de bruiloft." Ze duwde nog een barbiepop in mijn hand en stond toen weer op.

"Vond je dat jammer?"
"Jij was er ook niet! Ik had een speciale jurk aan!" Chloe pakte wat spullen en liep weer terug.

"Oh, wil je de jurk misschien nu laten zien?"
Chloe bleef staan, dacht even na en begon toen met een grote glimlach te knikken.
Ik glimlachte ook en zei; "waar hangt hij? In de kledingkast?"

Chloe knikte en ik stond op, opende het en tilde Chloe op. "Welke is het?"

Chloe wees naar een wit jurkje en ik zette haar op de grond en pakte het uit de kast, vervolgens legde ik het op het tapijt en ging ik zitten.
Het jurkje was wit, met een tule rok en glitters aan de bovenkant.

"Ik weet zeker dat het je héél mooi stond." Zei ik.
Chloe knikte. "Ik mocht van mama mijn prinsessenjurk niet aan." Zei ze.

Ik grinnikte. "Wat jammer, maar deze is ook wel mooi, toch?"

Met een vinger in haar mond knikte ze, en ik glimlachte even terwijl ik de jurk weer terughing in de kast. "Als ik jou was zal ik hem goed bewaren, en als er dan straks iemand jarig is, kan je hem aantrekken."

Chloe knikte en ik ging opnieuw op de grond zitten. Ik was blij dat ze nog zo klein was en nog nergens iets van begreep.

"Waarom trouwen mensen?" Vroeg Chloe.
Chloe was heel nieuwsgierig. Niet dat ze veel aan de antwoorden had en er naar luisterde.

"Dat doen ze omdat ze verliefd zijn."
"Zijn papa en mama dan niet verliefd?"
Ik glimlachte. "Jawel, maar ze willen pas trouwen als ze dat willen."

"Ben jij getrouwd met Andrew?"
Ik schudde mijn hoofd. "Niet meer."

"Ben je niet meer verliefd?"
"Niet meer op oom Andrew."

En toen begon ze over zichzelf, en een jongetje uit haar klas, en ik was er blij om, omdat ik een klein kind liever niet mijn verschrikkelijke keuzes wilde vertellen.

V & C & follow.